Μη μου θυμώνεις, μάτια μου / Σταύρος Κουγιουμτζής

 

Μη μου θυμώνεις, μάτια μου

Μουσική - στίχοι: Σταύρος Κουγιουμτζής
Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας
[Από τον δίσκο «Στα ψηλά τα παραθύρια» (1975)]


Μη μου θυμώνεις, μάτια μου
που φεύγω για τα ξένα
πουλί θα γίνω και θα 'ρθω
πάλι κοντά σε σένα

Άνοιξ' το παραθύρι σου
ξανθέ βασιλικέ μου
και με γλυκό χαμόγελο
μια καληνύχτα πες μου

Μη μου θυμώνεις, μάτια μου
τώρα που θα σ' αφήσω
κι έλα για λίγο να σε δω
να σ' αποχαιρετήσω

Άνοιξ' το παραθύρι σου
ξανθέ βασιλικέ μου
και με γλυκό χαμόγελο
μια καληνύχτα πες μου

_____________________

  
Το τραγούδι αυτό είναι από τα γνωστότερα τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή. Πρόκειται για μια λαϊκή μπαλάντα που κατά τη γνώμη μου μπορεί και στέκει περήφανα πλάι στο κλασικό «Μινόρε της αυγής» του Σπύρου Περιστέρη. Αν και το βρίσκουμε να κλείνει τον δίσκο «Στα ψηλά τα παραθύρια» (1975), είναι σύνθεση του 1960. 

Κάποια μέρα που ο Σταύρος Κουγιουμτζής βρισκόταν στα γραφεία της Columbia, ο Τάκης Λαμπρόπουλος του έβαλε ν' ακούσει το νέο τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι «Είμαι αητός χωρίς φτερά». Η λαϊκή μελωδία του, οι λιτοί στίχοι της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου και η δωρική ερμηνεία του Γρηγόρη Μπιθικώτση δημιούργησαν πρωτόγνωρα αισθήματα στον Σταύρο Κουγιουμτζή. Ήταν τέτοια η συγκίνησή του που, φεύγοντας, άρχισε να περπατάει μηχανικά από την πλατεία Αριστοτέλους ως τον Λευκό Πύργο. Στη διάρκεια αυτού του περιπάτου συνέλαβε τη μελωδία και πάνω σ' ένα πακέτο από τσιγάρα σημείωσε τους στίχους: «Άνοιξ' το παραθύρι σου/ξανθέ βασιλικέ μου/και με γλυκό χαμόγελο/μια καληνύχτα πες μου». Έτσι γεννήθηκε το «Μη μου θυμώνεις, μάτια μου», το τραγούδι «του ενός χιλιομέτρου», όπως το ονόμασε ο δημιουργός, μια και τόση ήταν η απόσταση που διήνυσε συνθέτοντάς το. 

Η πρώτη ηχογράφησή του έγινε με τη χορωδία των Φίλων της Ελληνικής Μουσικής (ΦΕΜ) το 1962 σε δίσκο 45 στροφών από την εταιρεία Fidelity και απέτυχε παταγωδώς, οδηγώντας την εταιρεία να αποδεσμεύσει τον Σταύρο Κουγιουμτζή από το συμβόλαιο μαζί της.

  

 Όμως το τραγούδι είχε αρέσει πολύ στον Αλέκο Πατσιφά, διευθυντή τότε της Fidelity, που όταν έφυγε από την εταιρεία και ίδρυσε τη δική του, τη Lyra, πρότεινε στον Κουγιουμτζή να κάνουν μια νέα ηχογράφηση του τραγουδιού, που οι άλλοι «το έκαψαν». Έτσι, το τραγούδι επαναηχογραφήθηκε το 1964 με ερμηνευτή τον Γιάννη Πουλόπουλο σε δίσκο 45 στροφών.

 

Με την ηχογράφηση αυτή το τραγούδι βγήκε απ' την αφάνεια αλλά ο Σταύρος Κουγιουμτζής εξακολουθούσε να μην είναι ικανοποιημένος. «Δεν έφταιγε ο Πουλόπουλος», εξηγούσε ο δημιουργός, «ρυθμικά έπασχε το κομμάτι», καθώς ασφυκτιούσε στο δισκάκι των 45 στροφών, που χωρούσε κομμάτια διάρκειας ως τριών λεπτών, ενώ εκείνο χρειαζόταν άπλα. Την άπλα που χρειαζόταν την πρόσφερε στο τραγούδι ο δίσκος μακράς διαρκείας, το γνωστό LP. Έτσι έγινε η τρίτη ηχογράφησή του με ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα και διάρκεια περίπου πέντε λεπτών και προστέθηκε στον δίσκο «Στα ψηλά τα παραθύρια», την παρουσίαση του οποίου κλείνω σήμερα. 

Το τραγούδι έγινε γνωστό και αγαπήθηκε πανελληνίως σε μικρό χρονικό διάστημα, ενώ με την πάροδο του χρόνου έκανε και διεθνή πορεία. «Έγινε τεράστια επιτυχία στο Ισραήλ μέσα από τη φωνή του Γεχούδα Πόλικερ, ο οποίος του έβαλε εβραϊκό στίχο και έτσι οι Ισραηλινοί το έμαθαν σαν "δικό τους" τραγούδι. Από την άλλη μεριά, στη Γιουγκοσλαβία το Μη μου θυμώνεις, μάτια μου θεωρείται πια κλασικό κομμάτι. Να φανταστείτε ότι πριν από μερικά χρόνια κυκλοφόρησε σε συλλογή μαζί με συνθέσεις του Μότσαρτ και του Μπιζέ», ανέφερε ο Σταύρος Κουγιουμτζής.  

ΠΗΓΗ: Σταύρος Κουγιουμτζής, «Χρόνια σαν βροχή», εκδ. ΙΑΝΟΣ, Θεσσαλονίκη 2005, σελ. 212-214.