Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

Παίζουμε; Πες μου αυτά που αγαπάς



Πες μου αυτά που αγαπάς

Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Τραγούδι: Παντελής Θαλασσινός
Δίσκος: «Ένα κρυμμένο "αχ"» (1998)


Πες μου αυτά που αγαπάς να τα θυμάμαι
όταν θα ζει με αναμνήσεις η καρδιά
να 'ρχεσαι πάντα μες στον ύπνο που κοιμάμαι
σαν πεταλούδα με φτερά μενεξεδιά

Πες μου αυτά που αγαπάς να τα φυλάξω
σ' ένα πηγάδι της ψυχής μου σκοτεινό
όταν θα σκύβω τη ζωή μου να κοιτάξω
να 'σαι φεγγάρι στου βυθού τον ουρανό

Μη μου μιλάς γι' αυτά που πρόκειται να γίνουν
όσα φοβάμαι και να διώξω πολεμώ
κι όσα μου πεις πως αγαπάς αυτά θα μείνουν
να τα θυμάμαι μ' έναν κόμπο στο λαιμό

Πες μου αυτά που αγαπάς να τα φορέσω
πάνω στο στήθος μου σαν άγιο φυλαχτό
και με την πρώτη μαχαιριά να μην πονέσω
όταν με βρει η μοναξιά να φυλαχτώ

Μη μου μιλάς γι' αυτά που πρόκειται να γίνουν
όσα φοβάμαι και να διώξω πολεμώ
κι όσα μου πεις πως αγαπάς αυτά θα μείνουν
να τα θυμάμαι μ' έναν κόμπο στο λαιμό


Με παιδιάστικη χαρά ανταποκρίνομαι στην πρόσκληση για παιχνίδι που μου έκανε η διαδικτυακή φίλη Υπατία. Σύμφωνα με τους κανόνες του παιχνιδιού, καθένας από τους συμμετέχοντες αναφέρει ποιος τον προσκάλεσε στο παιχνίδι και παρουσιάζει δέκα πράγματα που αγαπάει (μεγάλη δυσκολία αυτή -πώς να απομονώσεις δέκα μόνο από τις πολλές αγάπες σου;). Παρά τη δυσκολία της είναι μια γοητευτική διαδικασία αυτή, καθώς όταν βασίζεται στην απόλυτη ειλικρίνεια μπορεί να οδηγήσει στην καλύτερη αλληλογνωριμιά εμάς που μπαινοβγαίνουμε "θαμώνες" στα ίδια λίγο πολύ διαδικτυακά στέκια. Στη συνέχεια προσκαλεί κι αυτός με τη σειρά του δέκα (ο αριθμός δεν είναι απαραίτητα δεσμευτικός) άλλους ιστολόγους να συμμετάσχουν στο παιχνίδι. Αλλά, όπως λέει κι η Υπατία, καλοδεχούμενος είναι και ο κάθε περαστικός που θα του άρεσε να παίξει μαζί μας.

Αφού λοιπόν έχω τη σκυτάλη στο χέρι, να σας πω αυτά που αγαπώ χωρίς καμία ιεράρχηση:

1. Αγαπώ κι εκτιμώ βαθιά τους αξιοπρεπείς, τους ανοιχτόμυαλους, τους φιλομαθείς, τους "δίκαιους κι ίσιους σ' όλες των τες πράξεις, αλλά με λύπην κιόλας κι ευσπλαχνία", τους φτωχούς με πλούσια καρδιά, τους πασχίζοντες να διατηρήσουν την αντιστοιχία και τη συνέπεια στα λόγια και τις πράξεις τους ανθρώπους.

2. Τη φιλία που είναι άδολη, ανιδιοτελής κι ανυπόκριτη.

3. Τα λάθη μου όλα -υπήρξαν μεγάλοι δάσκαλοι ζωής.

4. Τις στιγμές που νιώθω ν' αγγίζω τον νου και την ψυχή των μαθητών μου -η μόνη ουσιαστική ανταμοιβή του δασκάλου είναι αυτή.

5. Τη θάλασσα -αρυτίδωτη ή πολυκυματούσα- που μου στάθηκε πάντα μια μόνιμη παρηγοριά και καταφύγιο. Και τα δελφίνια της επίσης.

6. Τα ταξίδια, κυρίως της φαντασίας -είναι πάντα πιο μακρινά και πιο ...προσιτά.

7. Τη μουσική, τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο και το θέατρο, κυρίως, αλλά και τις υπόλοιπες τέχνες, που ολοένα με πάνε "λίγο ψηλότερα".

8. Την εναλλαγή των εποχών. Τη λιακάδα και τη μοσχοβολιά του χώματος μετά τη βροχή. Τις ανατολές και τα ηλιοβασιλέματα.

9. Τους αρχαιολογικούς χώρους.

10. Το κολύμπι, το ποδήλατο, το scrabble και τις ...μακαρονάδες. :) 


Οι δικές μου προσκλήσεις:

12 σχόλια:

Vicky Papaprodromou είπε...

Τι ωραίο τραγούδι αυτό!

Για το παιχνίδι θα περιμένεις γιατί έπεσες σε μέρες μεγάλης φούριας. :-)

Ελένη Μπέη είπε...

Α, σου αρέσει; Πολύ χαίρομαι.

Κάνε δουλειά σου και μη σε μέλει. Περιμένω εγώ. Αλλά μην εξαντλήσεις την υπομονή μου και με φάει η αγωνία. :)

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Καλημέρα, Νερένια μου!
Είχες δίκιο ότι θα συμπίπταμε στα περισσότερα, αλλά εκείνο το 10γ είναι απαραίτητο συμπλήρωμα του καταλόγου μου που όλο και απλώνεται... ;)
Πολύ ωραίο τραγούδι διάλεξες -σα θα μπορούσε να γίνει και αλλιώς! Διάβαζα τους στίχους του κι έλεγα τι πρωτότυπο τρόπο βρήκες ν' αποφύγεις να παρουσιάσεις τη δική σου λίστα, αλλά ξέχασα ότι εσύ δεν είσαι ζαβολιάρα!
Καλή σχολική χρονιά να 'χεις!

φτερό στον άνεμο... είπε...

κι αφού ρωτάς, εγώ λέω..

Νερένια μου καλή, τι μου 'κανες με αυτό το τραγούδι, σαν χάδι είναι...το ακούω, το ξανακούω, από χτες.. :)
Όσο για τις αγάπες σου...απλά, υποκλίνομαι :))

Ελένη Μπέη είπε...

Καλησπέρα, Υπατία.

Όχι, δεν κάνω εύκολα ζαβολιές. Τις κάνω συνήθως όταν με την παρεούλα καλαμπουρίζουμε στα παιχνίδια, οπότε δεν πιάνονται για ζαβολιές. Είπα απλώς να σας χαρίσω κάτι αγαπημένο για να είμαι και στο πνεύμα του παιχνιδιού. Και χαίρομαι που σας άρεσε.

Ελένη Μπέη είπε...

Βρε, καλώς το το φτερούλι! Α, τι γλυκός άνεμος σ' έφερε κατά δω!

Δεν μπήκα να δω τις δικές σου αγάπες, κάτι για σκατζοχοιράκια έπιασε κάπου το μάτι μου κι εγώ σκέφτηκα τις αλεπουδίτσες και τα σκιουράκια. Δεν είμαστε μακριά, δηλαδή. Σε λίγο περνώ απ' τα μέρη σου να ...μου πεις αυτά που αγαπάς να τα θυμάμαι.

Γιόλα Αργυροπούλου - Παπαδοπούλου είπε...

Νερένια μου,
Ακούω και ξανακούω το τραγούδι "σου", που με ταξιδεύει στους χώρους που, μια ζωή ολόκληρη, αποζητάει η ψυχή μου: το όνειρο, την ευαισθησία, την τρυφερότητα, την απεραντοσύνη της θάλασσας και τα χρώματα του ουρανού...
Οι 10 αγάπες σου, ειλικρινά, δεν διαφέρουν και πολύ από τις 10 δικές μου... Με συγκίνησες!
Αυτό το διάστημα κυριολεκτικά πνίγομαι από τις επαγγελματικές υποχρεώσεις μου (εξεταστική γαρ), και όπως καταλαβαίνεις διορθώνω, επιτηρώ και... τόσα άλλα!
Δος μου λίγο χρόνο, για να αναφερθώ κι εγώ στις 10 μου αγάπες...
Σ' ευχαριστώ και σου εύχομαι δύναμη για ΟΛΑ!
Φιλικά, Γιόλα.

Ελένη Μπέη είπε...

Καλησπέρα, Γιόλα!

Πολύ χαίρομαι που ταιριάζουν και οι αγάπες μας.

Από επαγγελματικές υποχρεώσεις κι εγώ άλλο τίποτε φέτος, οπότε σε καταλαβαίνω. Μην ανησυχείς. Η συνδρομή σου στο παιχνίδι μας είναι οποτεδήποτε ευπρόσδεκτη.

Ευχαριστώ για τη δύναμη που μου δίνεις. Οπωσδήποτε θα τη χρειαστώ σε πολλά. :)

Καλό σου βράδυ!

Γιόλα Αργυροπούλου - Παπαδοπούλου είπε...

Ελένη,
Σου δίνω α γ ά π η ειλικρινή κι ολόψυχη... Κι αυτό είναι πραγματικά δύναμη και για μένα και για σένα!
Καλή σου νύχτα!

Ελένη Μπέη είπε...

Πάντα η ειλικρινής αγάπη προϋποθέτει δύναμη. Δύναμη να την εκπέμψεις, δύναμη και να την αποδεχτείς. Οπότε είμαστε σε πλεονεκτική θέση κι οι δυο μας. :)

Κι εγώ σ' ευχαριστώ, Γιόλα -ξέρεις τους λόγους. Τέτοιες στιγμές τα συναισθήματα γίνονται κόμπος στον λαιμό και μου δυσκολεύουν την έκφραση. Να με συμπαθάς που δεν είμαι τόσο εκδηλωτική. :)

Γιόλα Αργυροπούλου - Παπαδοπούλου είπε...

Σε καταλαβαίνω απόλυτα!
Καιρό τώρα, παρακολουθώ το τοπίο της ψυχής σου... Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα... Κάποιοι άνθρωποι συνεννοούνται απόλυτα και με τη σιωπή!
(Όποτε μπορέσεις, διάβασε το σχόλιο που έχω γράψει για το "Αύριο πάλι", που έχει πρόσφατα αναρτήσει η Βίκυ.
Θα καταλάβεις πολλά...)
Καλό μας ξημέρωμα!

Ελένη Μπέη είπε...

Μα το έχω ήδη διαβάσει. Τι θαρρείς;
Κι αν σου πω πως είναι και της δικής μου Άννας αγαπημένο τραγούδι αυτό, τι θα πεις; (Μην το πεις - ρητορική η ερώτηση.) Γι' αυτό και τελικά δεν σχολίασα το τραγούδι.