Κλίμα της απουσίας
Ι
Όλα τα σύννεφα στη γη εξομολογήθηκαν
Τη θέση τους ένας καημός δικός μου επήρε
Κι όταν μες στα μαλλιά μου μελαγχόλησε
Το αμετανόητο χέρι
Δέθηκα σ' έναν κόμπο λύπης.
ΙΙ
Η ώρα ξεχάστηκε βραδιάζοντας
Δίχως θύμηση
Με το δέντρο της αμίλητο
Προς τη θάλασσα
Ξεχάστηκε βραδιάζοντας
Δίχως φτερούγισμα
Με την όψη της ακίνητη
Προς τη θάλασσα
Βραδιάζοντας
Δίχως έρωτα
Με το στόμα της ανένδοτο
Προς τη θάλασσα
Κι εγώ – μες στη Γαλήνη που σαγήνεψα.
ΙΙΙ
Απόγευμα
Κι η αυτοκρατορική του απομόνωση
Κι η στοργή των ανέμων του
Κι η ριψοκίνδυνη αίγλη του
Τίποτε να μην έρχεται Τίποτε
Να μη φεύγει
Όλα τα μέτωπα γυμνά
Και για συναίσθημα ένα κρύσταλλο.
Από την ενότητα Πρώτα Ποιήματα της συλλογής Προσανατολισμοί (1940) του Οδυσσέα Ελύτη
________________________
Πηγές:
α) Για το ποίημα: Οδυσσέας Ελύτης, Προσανατολισμοί, εκδ. Ίκαρος, 9η έκδοση, Αθήνα 1982.
β) Για την εικόνα: εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου