Υπόγεια Ρεύματα, Ανδρείκελα
Δίσκος: Υπόγεια Ρεύματα, Ο μάγος κοιτάζει την πόλη (1994)
Ανδρείκελα
Σα να μην ήρθαμε ποτέ σ’ αυτή τη γη,
σα να μένουμε ακόμα στην ανυπαρξία.
Σκοτάδι γύρω δίχως μια μαρμαρυγή.
Άνθρωποι στων άλλων μόνο τη φαντασία.
Από χαρτί πλασμένα κι από δισταγμό
ανδρείκελα, στης Μοίρας τα δυο τυφλά χέρια,
χορεύουμε, δεχόμαστε τον εμπαιγμό,
άτονα κοιτώντας, παθητικά, τ’ αστέρια.
Μακρινή χώρα είναι για μας κάθε χαρά,
η ελπίδα κι η νεότης έννοια αφηρημένη.
Άλλος δεν ξέρει ότι βρισκόμαστε, παρά
όποιος πατάει επάνω μας καθώς διαβαίνει.
Πέρασαν τόσα χρόνια, πέρασε ο καιρός.
Ω! κι αν δεν ήταν η βαθειά λύπη στο σώμα,
ω! κι αν δεν ήταν στην ψυχή ο πραγματικός
πόνος μας, για να λέει ότι υπάρχουμε ακόμα...
Από την ενότητα «Ελεγεία» της συλλογής «Ελεγεία και Σάτιρες» (1927) του Κώστα Καρυωτάκη.
Πηγή:
Κ. Γ. Καρυωτάκης, Τα ποιήματα (1913 – 1928), φιλολογική επιμέλεια Γ. Π. Σαββίδης, εκδ. Νεφέλη, Αθήνα 1992.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου