Οδυσσέας Ελύτης, Η Ελένη της Κρήτης

Η Ελένη

Μουσική: Λίνος Κόκοτος
Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης
Τραγούδι: Μιχάλης Βιολάρης
[Από τον δίσκο: «Το θαλασσινό τριφύλλι» (1972)]


Η Ελένη της Κρήτης
Με  το  πρόσωπο  και  με  το  πλάι



Να 'ταν η στενοχώρια να γεννούσε καν ένα πουλί       σκισι-
ματιά που θα τραβούσε      πάνου ως κάτου      μέσ' στου μέσα
κόσμου τη μαυρίλα      κι αψιθιά με τι δριμύτη απ' τα βουνά
της Κρήτης θ' άναβε μέσ' στον Άδη σαν αηδονολαλιά


Πόρπη ασημένια Ελένη


Βρέξε βασιλικό τα χέρια σου να δροσιστώ σα να 'χω μέσ'
στα χάδια σου διαβάσει τις επιστολές του Παύλου


(Σήκωνε το κλουβί
μια δω    μια κει
κι ο ήλιος πήγαινε απ' την άλλη
ν' ανάψει τ' όμορφο κεφάλι
μια δω    μια κει
ο ήλιος κάθε Κυριακή)


Πήραν τους τρεις ανέμους οι βοσκοί      κι εσύ τον τέταρτο
τραβάς και φέγγεσαι       που να θωρώ πίσω απ' το σώμα σου
να τρέχουν όρη και νησιά      του γραίγου όλα τα ερημόλογα
και τα κατσούλια της αυλής όπου μεγάλωσες      παραδει-
σένια


Ελένη χώρα του Ήδυπνου


Που λέω αλήθεια πόσο πρέπει να υπόφερε ο ουράνιος κη-
πουρός για νά 'βγει τέτοια μέντα η ομορφιά σου


(Φώναζε στην αυλή
ψι-ψι    ψι-ψι
κι ο γάτος σήκωνε ποδάρι
μες απ' τα μάτια της να πάρει
ψι-ψι    ψι-ψι
την αστραπή τους τη χρυσή)


Κι όπως παντού νυχτώνει κάποτε      όμως (ίδια μεσ' στην
αγάπη) ένα φωσάκι καταμόναχο φωνάζει «εγώ» «εγώ»      κι
ούτε τ' ακούει κανένας μόνο       μια θύμηση ανεβαίνει σα λευκή
μορφή καταθαλάσσης γυρισμένη      έτσι κι εσένα


Σελήνη Ελένη αναβρυτή


Κάποιου το δάκρυ που δεν έδειξες      τη σκοτεινή καρδιά
θα τιμωρεί      και δεν αντέχει      κοίτα      στο λιγούλι γιασεμί
της νύχτας όλο το δαιμονολόγι


(Κάτασπρο γιασεμί
και μυ-   και μυ-
και μυστικέ μου Αποσπερίτη
πάρτε με    πάρτε με στην Κρήτη
και μη   και μη
και μη ρωτάτε το γιατί.)


1962.-


Οδυσσέας Ελύτης, «Τα Ετεροθαλή», εκδ. ΙΚΑΡΟΣ, Αθήνα 1980.