Με «βαριά βαλίτσα» γεμάτη με την αγάπη όλων μας που συγκινηθήκαμε από τα τραγούδια του και τον τρόπο που τα είπε, έφυγε τη βροχερή ετούτη Κυριακή με «ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή» ο Νίκος Παπάζογλου.
Καλό του ταξίδι!
Βαριά βαλίτσα
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου
Στίχοι: Τάκης Σιμώτας
Τραγούδι: Νίκος Παπάζογλου
Δίσκος: Σύνεργα (1990)
Βαριά βαλίτσα σού 'κοψε το χέρι
και φορτωμένη γέρνεις ως τη γη
μα πιο πολύ στην τσέπη σου βαραίνει
ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή
Φουρτουνιασμένο πέλαγο
κι εμείς τρύπια καράβια
κι ως μοναξιά ο θάνατος
κάνει νερά στ' αμπάρια
Παραπατώντας σαν την πεταλούδα
τρέχεις για να προλάβεις ν' ανεβείς
δάκρυα στα μάτια και το φιλί του Ιούδα
όταν γυρίσεις απ' τη σκάλα να με δεις
Αεροδρόμια, σταθμοί
πολύβουα λιμάνια
ξερά χωρίς γλυκό νερό
του χωρισμού ποτάμια
___________________
Πηγές:
για την είδηση: εδώ
για την φωτογραφία: εδώ
10 σχόλια:
Αυτή η πατρίδα μου όσο πάει και φτωχαίνει φέτος, Ελένη. Τι κρίμα!
Δεν υποφέρεται άλλο αυτό το θανατικό, Βίκυ.
Σ' αυτήν την άθλια εποχή ένα-ένα χάνονται τα στηρίγματά μας. Δεν αντέχονται τούτες οι απώλειες.
Εγινε η απώλεια συνήθειά μας...αλλά δεν χωνεύεται με τίποτα!
Αυτό έλεγα πριν από λίγο στον Κυριάκο στο facebook, αυτό λέω και στο «Φύσηξε ο βαρδάρης». Το 2011 θα μας αφανίσει, θαρρώ.
Ελένη μου,
Υπέροχη η ανάρτησή σου!
Προσυπογράφω με πολλή μελαγχολία τη φράση της φίλης μας: "Το 2011 θα μας αφανίσει, θαρρώ"...
Αν δεν μας έχει ήδη αφανίσει ψυχολογικά... Ό,τι χειρότερο δηλαδή...
Πράγματι, Ελένη μου, "δεν αντέχονται τούτες οι απώλειες" (πρόσφατα έχασα κι εγώ έναν σπουδαίο φίλο και συνάδελφό μου)!
Ας είσαι καλά, και κυρίως με δύναμη ψυχής...
Με φιλικά, όπως πάντα, αισθήματα. Γιόλα.
Είναι καιρός τώρα που κάθε λίγο αναρωτιόμαστε: κι άλλος; Κι έπειτα έρχεται ο φόβος: ποιον άλλον ακόμα;
Λιγοστεύουν επικίνδυνα οι ξεχωριστές προσωπικότητες σε τούτον τον δύσμοιρο τόπο. Κι είναι απελπιστικά δυσοίωνο αυτό.
Θα μας χρειαστεί η δύναμη ψυχής, Γιόλα. Μακάρι να μην μας λείψει.
Καλο του ταξιδι
-
Ναι, Velvet. Κι ας είναι ο τελευταίος που χάνουμε φέτος. Αν και κάποιους ανθρώπους κατά μία έννοια δεν τους χάνεις ποτέ. Έτσι κι αλλιώς άφησε τέτοια κληρονομιά που μπορούμε για καιρό να "επωφεληθούμε". Λίγη νοημοσύνη χρειάζεται - και συναισθηματική.
Καλή εβδομάδα!
Δεν κριτικάρω κανέναν αλλά ήταν από τους λίγους καλλιτέχνες που συνέχιζε να μένει και να δημιουργεί στη Θεσσαλονίκη.
Καλημέρα, Γατοπόντικα, και καλώς ήρθες απ' τα μέρη μας..
Θα σου απαντήσω με μια φράση που πολλάκις ακούσαμε και διαβάσαμε από διάφορους για τον Νίκο. Ότι, δηλαδή, δεν χαρίστηκε σε κανέναν, έζησε έτσι όπως του υπαγόρευαν οι αρχές του.
Τώρα, βέβαια, θα μου πεις, σάμπως όλοι σύμφωνα με τις αρχές τους δεν ζούνε; Φυσικά, θα πω εγώ αλλά θα συμπληρώσω ότι οι περισσότεροι πρόθυμα τις απαρνιούνται ή τις παραβλέπουν κάθε που έτσι τους υπαγορεύει το συμφέρον της στιγμής. Ίσως γιατί τους λείπει η βασικότερη: η συνέπεια λόγων και πράξεων.
Απ' την άλλη, έτσι όπως είναι το καλλιτεχνικό κατεστημένο σήμερα, με όλα τα νήματα να κινούνται στην πρωτεύουσα, δεν κατηγορώ και τους άλλους που μεταναστεύουν. Αυτό είναι το λιγότερο.
Δημοσίευση σχολίου