Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης «έφυγε» σε ηλικία 96 ετών, όντας ένας από τους τελευταίους εκπροσώπους της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη (1916) όπου και σπούδασε στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ. Υπήρξε πολυγραφότατος κινούμενος στο πεδίο της ποίησης, της μετάφρασης και του δοκιμίου.
Η λογοτεχνική διαδρομή του ξεκίνησε με τη δημοσίευση ποιημάτων στο περιοδικό «Μακεδονικές Ημέρες». Η πρώτη ποιητική συλλογή του («Φύλλα ύπνου») εκδόθηκε το 1949. Το ποιητικό στίγμα του Τάκη Βαρβιτσιώτη, όπως διαμορφώθηκε τα επόμενα χρόνια και εκφράστηκε μέσα από τα ποιήματα και τα γραπτά του, αποτυπώνει με τρόπο λυρικό τις υπαρξιακές αναζητήσεις του σύγχρονου ανθρώπου, το στοιχείο του ονείρου, τη μέθεξη και τη μεταφυσική πίστη στην αγνότητα.
Ως μεταφραστής ασχολήθηκε με ποιητές που τον απασχόλησαν και τον συγκίνησαν στη δική του ποιητική δημιουργία, όπως οι Μαλαρμέ, Λόρκα, Νερούντα, Μποσκέ, Αλμπέρτι.
Το έργο του έχει μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες και έχει τιμηθεί εντός κι εκτός Ελλάδας. Μεταξύ άλλων, έλαβε το Βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα, το Κρατικό Βραβείο Ποίησης, το Βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Ουράνη, ενώ το 1998 εξελέγη αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1999 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Όπως ανακοινώθηκε, η κηδεία του ορίστηκε την Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου (Αγία Σοφία Θεσσαλονίκης, 10 π.μ.). [πηγή]
Ομορφιά δίχως πρόσωπο
Σ' εσένα που ήρθες
Απ' έναν κόσμο που δεν γνωρίζω
(Μοναδικό άσυλο της λησμονιάς)
Που ο άνεμος σμιλεύει
Στοχαστικά την κατατομή σου
Κι ο χρόνος απομακρύνεται
Τρομαγμένος
Δίχως ν' αγγίζει την όψη σου
Σ' εσένα που είσαι
Ένα κομμάτι νύχτας
Μες στη μοναξιά του κόσμου
Σχεδιάζοντας μεθυσμένα αστέρια
Και πετάγματα πουλιών
Αδιαπέραστη ιδεατή
Λυπημένη
Σαν ένα σύννεφο που βουλιάζει στα έλη
Φάντασμα της ομίχλης
Που σιγοπερπατεί
Τρέχω χαρούμενος
Να σε προϋπαντήσω
Να σε ξαναγεννήσω
Κάτω απ' τον ήλιο
Πιο αληθινή.
Από τη συλλογή Το πέπλο και το χαμόγελο (1963)
Το ποίημα είναι από την ανθολογία θεσσαλονικιώτικης ποίησης του Translatum.
2 σχόλια:
"Ειν' η στιγμή να ξεκινήσουν τα ιστιοφόρα μας
επαληθεύοντας υποσχέσεις της παιδικής ηλικίας μας
ακολουθώντας τη ραψωδία των ανέμων
συνεχίζοντας το μεγάλο ποίημα της αυγής"
Καλό ταξίδι σε έναν ακόμα από τους ποιητές της πρώτης νεότητάς μας.
Γεια σου φιλενάδα.
:) Γεια σου, Θεία Θ. Συνεχίζουμε να φυσάμε με όλη τη δύναμη των πνευμόνων μας. Να δώσουμε αέρα στα πανιά του ιστιοφόρου.
Δημοσίευση σχολίου