Έχεις την πόρτα σου κλειστή
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης
Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας
[Από τον δίσκο «Στα ψηλά τα παραθύρια » (1975)]
Στη γειτονιά σου έρχομαι
και σαν παιδάκι ντρέπομαι
κι εσύ με βλέπεις και γελάς
με βελονάκι με κεντάς
Έχεις την πόρτα σου κλειστή
κι εγώ κομμένος σαν κλωστή
στρώνω κρεβάτι μοναχός
και με λυπάται κι ο Θεός
Στο σπίτι σου με κάλεσες
κι αμέσως το μετάνιωσες
πες μου γιατί φοβήθηκες
και σαν φεγγάρι κρύφτηκες
Έχεις την πόρτα σου κλειστή
κι εγώ κομμένος σαν κλωστή
στρώνω κρεβάτι μοναχός
και με λυπάται κι ο Θεός
4 σχόλια:
Άλλο ένα πολύ γλυκό τραγούδι. Κι άκου να δεις τώρα. Είχα την εντύπωση ότι το τραγουδούσε η Αιμιλία. Δεν ξέρω γιατί. Λες να γερνάω επικίνδυνα;
Να είσαι καλά Νερένια μου που μέσα στη μαυρίλα σαν επίμονη ...κηπουρός μας προσφέρεις ευωδιαστά μουσικά λουλούδια της ελληνικής χλωρ΄δας!
Την καλησπέρα μου, ακαταπόνητα μουσική Νερένια!
Καλημέρα σε όλους και συμπαθάτε με για την καθυστέρηση στη δημοσίευση των σχολίων και τις απαντήσεις.
@ Βίκυ,
αν κάθε φορά που έχουμε μια λάθος εντύπωση είναι ένδειξη πως γερνάμε, εγώ θα έπρεπε να έχω ήδη ...αποδημήσει.
@ Ναβαρίνε,
εγώ φταίω που έχουμε τόσο πλούσια "χλωρίδα";
Κι εσύ να είσαι καλά και όλοι μας, γιατί ειδικά αυτούς τους χαλεπούς καιρούς δεν είναι να χρειαστεί κανείς περίθαλψη. :)
@ Υπατία,
είναι που δεν θέλω να χαλάσω την ενότητα των αναρτήσεων, αλλιώς μ' έχει κουράσει λίγο η μονοτονία κι εμένα. Θα δω αργότερα μήπως κάνω κανέναν συνδυασμό. Τώρα είμαι απασχολημένη και με άλλα πράγματα και με βολεύει ο προγραμματισμός των αναρτήσεων που βοηθά την αυτόματη ροή τους.
Δημοσίευση σχολίου