Του κάτω κόσμου τα πουλιά
Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας
[Από τον δίσκο «Μικρές πολιτείες» (1974)]
Φαρμακωμένος ο καιρός παραμονεύει
μες στα στενά του κάτω κόσμου να σε βρει
και δεκατρείς αιώνες άνεργος γυρεύει
την κιβωτό σου και το αίμα να σου πιει
Σε καρτερούν μαστιγωτές και συμπληγάδες
μες στα μαλάματα μια νύμφη ξαγρυπνά
κι έχει στ' αυτιά της κρεμασμένες τις Κυκλάδες
κι είν' το κρεβάτι της λημέρι του φονιά
Κρυφά τα λόγια τα πικρά μες στο κοχύλι
κρυφά της θάλασσας τα μάγια στο βοριά
Θα σβήσει κάποτε στο σπίτι το καντήλι
και μήτε πόρτα θά βρεις μήτε κλειδαριά
Του κάτω κόσμου τα πουλιά και τα παγόνια
με φως και νύχτα σού κεντούν μια φορεσιά
Άνθρωποι τρίζουν κι ακονίζουν τα σαγόνια
πηδούν και τρέχουν και σε φτάνουν στα μισά
8 σχόλια:
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την εντύπωση που μου είχαν κάνει οι στίχοι του Μάνου Ελευθερίου και ο ρυθμός του τραγουδιού αυτού όταν το πρωτάκουσα.
Την πρώτη επαφή μ' αυτό το τραγούδι κι εγώ δεν την ξεχνώ. Απ' τη μια με είχε μαγέψει με το ρυθμό του κι απ' την άλλη δεν καταλάβαινα τότε τι τραγουδούσα. Άργησα να αποκωδικοποιήσω τους στίχους, αλλά εκείνη η νύμφη με τις Κυκλάδες σκουλαρίκια κι εκείνα τα κρυφά μάγια τής θάλασσας μ' έκαναν να επιμένω.
Εμένα οι μαστιγωτές κι οι συμπληγάδες μου 'χαν κάνει εντύπωση και οι Κυκλάδες σκουλαρίκια που είπες κι εσύ.
Δημήτρη Καλυβίνε,
με έφερες στη δυσάρεστη θέση να απορρίψω το σχόλιό σου, λόγω των αποσιωπητικών που πρόδιδαν έλλειψη κοσμιότητας στα γραφόμενά σου.
Αν είχες κάτι να πεις και εκφράστηκες "μεταφορικά", μπορείς να ξαναγράψεις -κόσμια αυτή τη φορά- κι ευχαρίστως να δημοσιεύσω το σχόλιό σου. Τόσο ο Σταύρος Κουγιουμτζής στον οποίο αφορά το αφιέρωμά μου, όσο κι ο Μάνος Ελευθερίου στον οποίο απευθυνόταν το σχόλιό σου είναι πρόσωπα που τους πρέπει τουλάχιστον ο στοιχειώδης σεβασμός.
Νερενια.
Σε ο,τι εγραψα δεν υπαρχει ΙΧΝΟΣ ασεβειας. Καθε αλλο!
Αν ετσι το ερμηνεψες, κανεις λαθος.
Εν πασει περιπτωσει..αγνοησε το.
Καλυβινος Δημητρης
Υ.Γ. Απευθυνθηκα στον Μ. Ελευθεριου!
Δημήτρη, δεν μπορώ ούτε κι είναι δουλειά μου να ξέρω αν και κατά πόσο τρέφεις σεβασμό για τον Μάνο Ελευθερίου στον οποίο απευθύνθηκες με το σχόλιό σου. Όπως ήταν διατυπωμένο, φανέρωνε ασέβεια και γι' αυτό το έκοψα. Αν αλλιώς το εννοούσες, εσύ το ξέρεις, αλλά ο τρόπος που εκφράστηκες οδηγούσε στο συμπέρασμα το δικό μου.
Θα σε παρακαλέσω στο εξής τον θαυμασμό ή τον σεβασμό σου να τον δείχνεις με τρόπο που να μην οδηγεί σε περιττές παρεξηγήσεις και να μην δημιουργεί υπόνοιες ασέβειας είτε προς κάποιο απ' τα τιμώμενα πρόσωπα στις αναρτήσεις μου είτε προς το πρόσωπό μου ως ιδιοκτήτριας του παρόντος ιστολογίου.
Υπάρχουν πράγματα ασύμβατα με την ποιότητα που θέλω να έχει το ιστολόγιό μου. Η έλλειψη κοσμιότητας είναι ένα απ' αυτά. Οι τυχόν αντιρρήσεις, αντιθέσεις και διαφωνίες είναι απολύτως αποδεκτές, αρκεί να γίνονται στα πλαίσια μιας ευγενούς και γόνιμης ανταλλαγής απόψεων. Τα σχόλια που δεν κινούνται σ' αυτό το πνεύμα, λυπάμαι, αλλά θα απορρίπτονται.
Συγνώμη.Επειδή κι εμένα μου έκαναν μεγάλη εντύπωση οι στίχοι ,αλλά δεν μπορώ να πετύχω το σωστό συνειρμό.Μπορεί κάποιος να μου τους εξηγήσει?
Ανώνυμε επισκέπτη,
δεν έχω χρόνο ούτε αρμοδιότητα να εξηγήσω το ποίημα. Σκέψου μόνο την Ελλάδα και την ιστορία της και θα βρεις συσχετισμούς.
Να αναφέρω όμως πως ο ίδιος ο Μάνος Ελευθερίου έχει πει για το τραγούδι αυτό πως δεν το έχει τελειώσει ακόμα (http://www.ogdoo.gr/portal/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=2620&Itemid=8).
Δημοσίευση σχολίου