Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

Καλλιτέχνες όλων των χωρών ενωθείτε!

Το είδα εδώ και το αναδημοσιεύω, επειδή το βρήκα πολύ όμορφο και ενδιαφέρον.



Θα είχε κανείς αντίρρηση (πλην των γνωστών συμφερόντων) για μια τέτοια παγκοσμιοποίηση;

18 σχόλια:

fractal είπε...

Νερένια μου

Η Τέχνη ενώνει, έτσι και αλλοιώς, τους λαούς .

Αρκεί εμείς να μην εμποδίζουμε την λειτουργία της τέχνης και να μην βάζουμε παράσιτα στην επικοινωνία της τέχνης με τους λαούς.

Καλό σου μεσημέρι.

Ελένη Μπέη είπε...

Ναι, fractal,
αυτή είναι μια βασική προϋπόθεση.

Καλό μεσημέρι και σ' εσένα!

Μαριανα είπε...

Πολύ ωραίο βίντεο, απίστευτο...

σίγουρα πρέπει να πήρε πολλή δουλειά και πολλά χρήματα για να γίνει αυτή η παρουσίαση. Στη πραγματικότητα έχει γίνει πράξη η ιδέα κάποιου ανθρώπου για ένα project.

Η παγκοσμιοποίηση κατά αυτόν τον τρόπο δεν φέρνει σε σύγκρουση τα συμφέροντα. Είναι πολύ πλασματική ειδομένη από αυτή τη σκοπιά.

Ελένη Μπέη είπε...

@ Μαριάνα,
εγώ σκέφτηκα πως έτσι η τέχνη τής μουσικής απαλλάσσεται από την εμπορευματοποίησή της και γίνεται πιο ...τέχνη. Παράλληλα κοινωνείται ευκολότερα από τους αποδέκτες (εμάς) χωρίς όλο το γνωστό κύκλωμα των πολυεθνικών μουσικών εταιριών.

Δεν έχω ειδικές γνώσεις επί του θέματος άρα ούτε και σχηματισμένη άποψη. Μια εντύπωση έγραψα, που μπορεί να είναι ελλιπέστατη έως και λάθος.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΚΑΛΩΣ ΣΕ ΒΡΗΚΑ.ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ.ΔΕΝ ΤΟ ΗΞΕΡΑ.Η ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΝΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ.

Ελένη Μπέη είπε...

@ JK SKPOUTZAKO,
κι εγώ αλλού το βρήκα και μου άρεσε. Και, ναι, η τέχνη γενικά πάντα θα ενώνει τους λαούς.

Διάττων είπε...

Δε γνώριζα την ύπαρξη του αυτού του video, οπότε με συγκίνησε πάρα πολύ που το είδα...

Όσο για την παγκοσμιοποίηση, το θέμα είναι ότι αν τη δεις μέσα απ' το πρίσμα και το φίλτρο της μουσικής - η οποία εξορισμού ενώνει τους λαούς - δεν πειράζει καθόλου. Αν όμως τη δεις μέσα στην πραγματικότητα, όπως τη βιώνουμε όλοι σήμερα (και δεν ξέρουμε πάντα τι μας επιφυλάσσει και το μέλλον) τότε καταλήγουμε σε αντίθετα συμπεράσματα...

Έκανες πάντως πολύ καλά (!) που ανέβασες το συγκεκριμένο video. Εμένα προσωπικά με άγγιξε (ήταν το τραγούδι, το όλο σκεπτικό αλλά και το αποτέλεσμα)...

Ελένη Μπέη είπε...

@ Διάττοντα,
γι' αυτό μίλησα για "τέτοια" παγκοσμιοποίηση. Για να την αντιδιαστείλω με την άλλη που λες κι εσύ.

Ναι, και η επιλογή του κομματιού ήταν πολύ καλή, το πρόσεξα κι εγώ. Όπως και οι ερμηνείες.

Artanis είπε...

Αχ, το έχω δει, είναι πολύ ωραίο και τρυφερό...
Καλημέρα από ΝΖ, φιλιά...

Ελένη Μπέη είπε...

Χαίρετε, χαίρετε από την παγωμένη Καλαμάτα!

Και ωραίο και τρυφερό. Μάλιστα!

Φιλιάαααα!

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Να 'σαι καλά, Νερένια!
Νομίζω ότι με οποιοδήποτε σχόλιό μου θα μείωνα και την ιδέα του video και την ανάρτησή σου!

Ελένη Μπέη είπε...

Μπα, καλή μου Υπατία, την ιδέα του βίντεο δε βλέπω τι θα μπορούσε να τη μειώσει. Η ανάρτηση δεν είναι παρά αναδημοσίευση, οπότε... Κι εξάλλου, η ...Υπατία δεν αφήνει άσκεφτα και άσχετα σχόλια κατά την πεποίθησή μου. ;-)))

Να 'σαι κι εσύ καλά! Και να απουσιάζεις λιγότερο.

Vicky Papaprodromou είπε...

Η Μαριάννα είπε ακριβώς όσα σκέφτηκα όταν είδα τη δημοσίευσή σου, Ελένη.

Καλημέρα και στις δυο σας και καλή μας βδομάδα!

Ελένη Μπέη είπε...

Καλημέρα μας!!!

ΑΛ είπε...

Πολυ συμπαθητικη η σκεψη αλλα προσωπικα θα με προβληματιζε κατι τετοιο. Ισως και θα με εβρισκε αντιθετο γιατι νομιζω οτι θα κινδυνευε η ιδια η τεχνης οπως αυτη δημιουργειται και εξελισσεται μεσα απο τις ιδιαιτεροτητεες των λαων και των τοπων. Δεν θα ηθελα ενα παγκοσμιο "χωνεητηρι" της τεχνης, εστω και χωρις οργανωμενα συμφεροντα.

Πολυ ομορφο ιστολογιο!

Ελένη Μπέη είπε...

Καλωσόρισες, ΑΛ, κι ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Δεν είμαι σίγουρη πως θα κινδύνευε η τέχνη από κάτι τέτοιο. Η τέχνη κινδυνεύει (όποτε κινδυνεύει)μάλλον από έλλειψη δημιουργών και έμπνευσης αλλά κι όταν γίνεται βορά αντικρουόμενων συμφερόντων κι όχι τόσο από τη σύμπραξη των καλλιτεχνών έστω και μέσω της τεχνολογίας. Βέβαια, όπως είπα και παραπάνω, δεν ξέρω αν υπάρχουν παράμετροι που αγνοώ, όμως μου φάνηκε ελκυστική η ιδέα που παρουσιάζεται στο βίντεο.

ΑΛ είπε...

Οφειλω να ομολογησω οτι η εκφραση μου νωριτερα πως "θα κινδυνευε η ιδια η τεχνη" ηταν μαλλον ατυχης. Εννοουσα οτι καθε μορφη πολυ ευρειας συνεργασιας συχνα αφαιρει ενα μερος της ιδιατεροτητας (της πρωτοτυπιας, αν προτιματε) που ππγαζει απο διαφορετικoυς λαους, την κουλτουρα τους και τις παραστασεις τους. Να, η λέξη "παγκοσμιοποιηση" στην τεχνη ισως με τρομαζει καπως:)

Εκτος θεματος τωρα, και εγω λατρευω τον Ελυτη, τον Καββαδια και τη θαλασσα.

Δεν ξερω γιατι, αισθανομαι οτι πριν αποχαιρετισω και ευχηθω το καλυτερο για εσας και τους επισκεπτες σας, θα ηθελα να θυμισω αυτο το ποιημα του Ελυτη ( και συγγνωμη για την καταχρηση χωρου):

"Έζησα τ' όνομα το αγαπημένο
Στον ίσκιο της γιαγιάς ελιάς
Στον ρόχθο της ισόβιας θάλασσας.
Εκείνοι που με λιθοβόλησαν δεν ζούνε πια
Με τις πέτρες τους έχτισα μια κρήνη
Στο κατώφλι της έρχονται χλωρά κορίτσια
Τα χείλια τους κατάγονται από την αυγή
Τα μαλλιά τους ξετυλίγονται βαθιά στο μέλλον.

Έρχονται χελιδόνια τα μωρά του ανέμου
Πίνουν πετούν να πάει μπροστά η ζωή
Το φόβητρο του ονείρου γίνεται όνειρο
Η οδύνη στρίβει το καλό ακρωτήρι
Καμιά φωνή δεν πάει χαμένη
στους κόρφους τ' ουρανού.

Ω αμάραντο πέλαγο τι ψιθυρίζεις πες μου

Από νωρίς είμαι στο πρωινό σου στόμα
Στην κορυφήν όπου προβάλλ' η αγάπη σου
Βλέπω τη θέληση της νύχτας να ξεχύνει τ' άστρα
Τη θέληση της μέρας να κορφολογάει τη γη.

Σπέρνω στους κάμπους της ζωής χίλια μπλαβάκια
Χίλια παιδιά μέσα στο τίμιο αγέρι
Ωραία γερά παιδιά που αχνίζουν καλοσύνη
Και ξέρουν ν' ατενίζουν τους βαθιούς ορίζοντες
Όταν η μουσική ανεβάζει τα νησιά.
Χάραξα τ' όνομα το αγαπημένο
Στον ίσκιο της γιαγιάς ελιάς
Στον ρόχθο της ισόβιας θάλασσας."

Ελένη Μπέη είπε...

Μπορεί και να έχεις δίκιο, ΑΛ. Δεν ξέρω.

Χαίρομαι που αγαπάμε τα ίδια πράγματα. Όσο για το ποίημα του Ελύτη, σε ευχαριστώ που το έγραψες. Είναι από τα πλέον αγαπημένα μου και κάποια στιγμή θα το αναρτούσα (θα το αναρτήσω, δηλαδή).

Και μην ανησυχείς για την "κατάχρηση" χώρου. Μακάρι όλες οι καταχρήσεις μας να είναι τέτοιες. :-)