Nat King Cole

Ο Nathaniel Adams Coles γεννήθηκε στις 17 Μαρτίου 1919 στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα αλλά μεγάλωσε στα γκέτο του δυτικού Σικάγου, όπου η οικογένειά του μετακόμισε το 1923 αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Στην οικογένειά του όλοι είχαν σχέση με τη μουσική - έπαιζαν κάποιο όργανο ή τραγουδούσαν. Από νωρίς φάνηκε η έφεσή του στη μουσική και πήρε τα πρώτα μαθήματα στο πιάνο από τη μητέρα του, που έπαιζε εκκλησιαστικό όργανο. Πριν ακόμα πάει στο νηπιαγωγείο, μόλις στα τέσσερά του χρόνια, άκουσε στο ραδιόφωνο το τραγούδι "Yes, We Have No Bananas", κι έμαθε να το παίζει μόνος του ξεσηκώνοντας τις νότες "με το αυτί". Άρχισε κανονικά μαθήματα πιάνου στα δώδεκά του χρόνια μαθαίνοντας όχι μόνο τζαζ και γκόσπελ μουσική αλλά και την ευρωπαϊκή κλασική μουσική παίζοντας, όπως έλεγε, από Μπαχ μέχρι Ραχμάνινοφ.

Άρχισε την καλλιτεχνική του καριέρα ήδη από τα εφηβικά του χρόνια κάπου στα μέσα τής δεκαετίας του '30, υιοθετώντας το όνομα Nat Cole. Με τον μεγαλύτερο αδερφό του, Edward, έκαναν ηχογραφήσεις για λογαριασμό τής Decca και στη συνέχεια ο Nat εγκαταστάθηκε στο Λος Άντζελες παίζοντας σε διάφορα νυχτερινά κέντρα ως σολίστας. Το 1937 με προτροπή τού Bob Lewis, ενός ιδιοκτήτη κλαμπ, σχημάτισε μια μικρή μπάντα με τον Wesley Prince στο μπάσο και τον Oscar Moore στην κιθάρα. Ήταν ο Wesley αυτός που του έδωσε το παρατσούκλι "King" και το σχήμα τους πήρε το όνομα Nat King Cole Trio. Μετά το 1947 κι αφού το σχήμα είχε αλλάξει πρόσωπα με μόνο σταθερό τον ηγέτη του, η Capitol Records όλο και λιγότερο παρουσίαζε το τρίο, ενώ ηχογραφούσε τον Cole μόνο του σαν τραγουδιστή με την υποστήριξη πλούσιας ορχήστρας εγχόρδων. Έτσι, γύρω στα 1950 ο Nat King Cole είχε πια αποκτήσει τη φήμη ενός εξαίρετου τραγουδιστή με ζεστή, βελούδινη μπάσα φωνή, είχε κερδίσει ένα ευρύ κοινό και είχε για πάντα σταθεροποιήσει τη θέση του στην ιστορία τής μουσικής.

Πολέμησε το ρατσισμό σε όλη του τη ζωή και αρνήθηκε να παίξει σε χώρους αποκλειστικά για έγχρωμους. Το 1956 σε κάποια συναυλία στην Αλαμπάμα κι ενώ βρισκόταν επί σκηνής, δέχτηκε επίθεση από τρία μέλη τής οργάνωσης White Citizens Council, που προσπαθούσαν να τον απαγάγουν. Ποτέ στο εξής δεν ξαναέπαιξε στο Νότο.

Το 1958 πήγε στην Αβάνα, όπου ηχογράφησε το άλμπουμ "Cole Español", ολόκληρο στα ισπανικά. Το άλμπουμ έγινε τόσο δημοφιλές στη Λατινική Αμερική αλλά και τις ΗΠΑ που άλλα δύο παρόμοια το ακολούθησαν : το "A Mis Amigos" το 1959, στο οποίο τραγουδάει στα ισπανικά και πορτογαλικά, και το "More Cole Español" το 1962. Χαρακτηριστικό είναι πως ο ίδιος δε μιλούσε καθόλου ισπανικά - μάθαινε τα τραγούδια παπαγαλία.

Έφυγε από τη ζωή πολύ νέος στις 15 Φεβρουαρίου 1965.

Ακολουθούν δεκαοχτώ από τις πιο γνωστές ηχογραφήσεις του - δώδεκα στα αγγλικά και έξι στα ισπανικά. Καλή ακρόαση!


Σημείωση: Για την ανάρτηση άντλησα πληροφορίες από εδώ, εδώ κι εδώ.