Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2009

Marianne Faithfull - Flaming September

Φωτο : Colours of autumn sky, από το deviantart

Μελαγχολική είναι η διάθεσή μου απόψε, κάπως βαριά. Κάθομαι στο μπαλκόνι και κοιτάζω τ' αστέρια που στραφταλίζουνε στο ξέφτι τ' ουρανού που με σκεπάζει. Βρίσκω την αρκουδίτσα μου, τη Μικρή Άρκτο, και της χαμογελώ. Από μερικά παιδικά παιχνίδια δεν ξεφεύγει ποτέ κανείς, παρ' όλη την πάροδο του χρόνου.

Η γειτονιά εντελώς έρημη. Τα γύρω μπαλκόνια άδεια, σκοτεινά, δίχως κόσμο και κουβέντες. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα επαναλαμβάνεται με εντυπωσιακή συνέπεια το ίδιο σκηνικό. Ούτε συνεννοημένοι να ήταν οι γείτονες! Χτες τέτοιαν ώρα όλα ήταν χαρωπό καλοκαιράκι με παιδικές φωνούλες, γέλια κι αστεία στα μπαλκόνια, σήμερα είναι μελαγχολικό φθινόπωρο με μόνο το φως και τους ήχους των τηλεοράσεων να δραπετεύουν από τις ανοιχτές μπαλκονόπορτες.

Ωστόσο, είναι απολαυστική αυτή η σιγαλιά. Ακούγονται στεντόρειες οι έσω φωνές. Το νυχτολούλουδό μου ξεχύνει τη μεθυστική, λιγωτική μοσχοβολιά του και στο τραπεζάκι τρεμοπαίζει το κερί κάνοντας το κεχριμπαρένιο σταφύλι να λάμπει.
Ένα ακόμα καλοκαίρι πέρασε, λοιπόν. Ένας ακόμα κύκλος έκλεισε κι έχει κιόλας ανοίξει ένας νέος. Έτσι μετρώ εγώ τον καιρό. Με καλοκαίρια που έρχονται και φεύγουν για να 'ρθουν άλλα. Κάθομαι και λογαριάζω τι μου έδωσε, τι μου πήρε τούτο το φετινό... Άψογος βγαίνει ο ισολογισμός. Κι εγώ πλουσιότερη σ' εμπειρίες, σ' εντυπώσεις, σ' αισθήματα και συναισθήματα.

Η νύχτα προχωράει ακάθεκτη κι εγώ ακόμα παρακολουθώ το καλοκαιράκι να φεύγει απρόθυμα με αργά, διστακτικά και κάπως κουρασμένα βήματα. Το πρωί ο ήλιος θα βγει πάλι ζεστός φέρνοντας ένα ακόμα νιούτσικο φθινόπωρο, έναν ακόμα Σεπτέμβρη. Να, σαν αυτόν που τραγουδά στο cd η Marianne Faithfull.



Flaming September

Μουσική: Angelo Bandalamenti 
Στίχοι: Marianne Faithfull
Ερμηνεία: Marianne Faithfull
Δίσκος: A Secret Life (1995)


The Summer dying
September lives in flame
The sisters dancing
No happy ending to the game
Don't bother to call me
Think I'll stay here just the same

Flaming September
What can you give me that is true?
Do you remember
Do you remember
Do you remember
All the life I gave to you

The Summer dying
September lives in flame
My youth lies bruised and broken
No happy ending to the game
Don't bother to tell me
I'll live on here just the same

Flaming September
What can you show me that is new?
My heart remembers
Do you remember
Do you remember
All the life I gave to you

Flaming September
What can you show me that is true?
My heart remembers
Do you remember
Do you remember
All the life I gave to you

Flaming September
Flaming September

10 σχόλια:

Aggelos Spyrou είπε...

Είναι ανθρώπινο
σ' αυτή την αλλαγή της εποχής
να νιώθεις μελαγχολικά.

Είμαστε δεμένοι με τη ζωή
οι άνθρωποι
δεμένοι με ζωή
κι όσο η φύση αλλάζει στο χρόνο
τόσο πιο ζωντανοί γινόμαστε.

Καλησπέρα.

Artanis είπε...

Ωραίο κείμενο Νερένια μου...
και το τραγούδι πολύ όμορφο...Το ακούω καθώς σου γράφω...
Καλή μήνα να έχεις, σε φιλώ...

Ελένη Μπέη είπε...

@ Άγγελε,
έτσι είναι, γι' αυτό κι όλες οι εποχές καλοδεχούμενες. Κι αν ακόμα η άνοιξη και το καλοκαίρι είναι ταυτισμένες με πιο χαρούμενα και αισιόδοξα πράγματα, αλίμονο αν λείψει η μελαγχολιά απ' τη ζωή μας. Ανισόρροποι θα καταντήσουμε.

Καλησπέρα κι από μένα.

Ελένη Μπέη είπε...

@ Artanis,
είναι λίγο σκοτεινό τραγούδι, αλλά είχα βάλει το σιντί και το άκουγα και κάπως μου ταίριαξε με τη διάθεση εκείνη τησ τιγμή, μίλαγε και για Σεπτέμβρη, πολύ δεν ήθελε να ψηλώσει ο νους μου...

Καλό μήνα και σ' εσάς! Φιλιά!!!

Ανώνυμος είπε...

Νice Song

Καταπληκτικό κείμενο

Η μελαγχολία σε
μελαγχολεί και
νιωθείς κοντά
στον εαυτό σου

δεν είναι καθόλου σκοτεινό

Ελένη Μπέη είπε...

@ Ανώνυμε,
είναι σημαντικό να νιώθει κανείς κοντά στον εαυτό του.

Χαίρομαι που πέρασες.

Διάττων είπε...

Ήρθα για πρώτη φορά στο δικτυακό σου χώρο και ομολογώ, μου άρεσε πολύ η περιγραφή που κάνεις στην ανάρτησή σου, πολύ παραστατική. Είναι βέβαια και το επάγγελμά σου, που συνηγορεί θετικά. Α, και κάτι άλλο που μου άρεσε στο blog σου. Η παρουσία του Βρεττάκου! Καλό σου βράδυ...

Ελένη Μπέη είπε...

@ Diatton,
καλώς ήρθες λοιπόν! Σ' ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Ο Βρεττάκος είναι αγαπημένος ποιητής και ταυτισμένος με αγαπημένα πρόσωπα και πράγματα (βλέπε παππούς Ταΰγετος). Άμα γράφει έτσι όπως έγραψε και για τη θάλασσα... τον λατρεύεις.

55fm είπε...

Νερένια,
τι πανέμορφο κείμενο και τραγούδι!
Καλό μήνα και καλό φθινόπωρο!

Ελένη Μπέη είπε...

@ 50fm,

σ' ευχαριστώ πολύ, Όλγα! Ανταποδίδω τις ευχές.