Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Νένα Βενετσάνου
Ερμηνεία: Νένα Βενετσάνου
Δίσκος: Νέα γη (1996)
Το Μαγισσάκι
[Από την ενότητα Τ' αφανέρωτα]
Από τους χρόνους τους παλιούς
το 'χω βαθύ μεράκι
να βγω στις πέρα θάλασσες
να βρω το Μαγισσάκι
Τ' άπιαστο σαν αερικό
στην εμορφιά του Μάης
που αν κάνεις να τον μυριστείς
αλίμονό σου --εκάης
Έβγα έβγα Μαγισσάκι
χτύπα χτύπα το ραβδάκι
Ντο και ρε και μι και φα
μες στα ροζ τα σύννεφα
Τι ζουμπούλια και τι κρίνα
Τι και τούτα τι κι εκείνα
Ντο και ρε και φα και μι
φούχτα μου και δύναμη
Ποιος θα μου δώκει δύναμη
κι ένα μακρύ καμάκι
να βγω στις πέρα θάλασσες
να βρω το Μαγισσάκι
Που 'ναι σπηλιά του ο ουρανός
άγγελος η μαμά του
κι αφρός το φουστανάκι του
στην άκρια του κυμάτου
Χτύπα χτύπα το ραβδάκι
χύνε το νερό στ' αυλάκι
Φα και ρε και μι και ντο
μες στο μπλε το ξάγναντο
Τα παπιά και τα βαπόρια
παν μαζί και πάνε χώρια
έξι τέσσερα κι οχτώ
γούρι μου και φυλαχτό
Ανοίξτε πύλες κι εκκλησιές
ν' ανάψω ένα κεράκι
να κάνει θαύμα στα κρυφά
για μέ το Μαγισσάκι
Που να κοιμάμαι ξυπνητός
να τρέχω ξαπλωμένος
και να με λεν χωρίς καρδιά
μα να 'μαι ερωτευμένος
Από τη συλλογή Τα ρω του έρωτα (1973) του Οδυσσέα Ελύτη
πηγή: εδώ
_____________
Ένα αγαπημένο τραγούδι-πασπαρτού είπα να σας χαρίσω σήμερα. Πασπαρτού, γιατί το χρησιμοποιώ τα τελευταία χρόνια την πρώτη μέρα μαθημάτων στο σχολείο, όταν παίρνω καινούρια τάξη, παιδιά που δεν τα είχα την προηγούμενη χρονιά. Με την τόση του τρυφερότητα τι γρήγορα που ξεκλειδώνουν οι ψυχούλες! Πώς εξανεμίζεται στίχο το στίχο, νότα τη νότα το άγχος και κερδίζω τα πρώτα χαμόγελα εμπιστοσύνης! Και συνήθως τα πιτσιρίκια το αγαπούν, μολονότι είναι ο ρυθμός του αργόσυρτος. Από την άλλη μέρα είμαστε όλοι έτοιμοι να ψάξουμε "μαγισσάκια" κρυμμένα μέσα στα βιβλία μας. Το σιντι-πλέιερ είναι πάντα σ' ετοιμότητα. Τραγουδώντας ξορκίζουμε εμείς το άγχος, το φόβο, τη λύπη, τον εκνευρισμό, οτιδήποτε απειλεί να χαλάσει τη μέρα μας. Καλή σας μέρα! Και σ' όλα τα πιτσιρίκια (ειδικά τα πρωτάκια) που θα πάνε σήμερα σχολείο!
Μουσική: Νένα Βενετσάνου
Ερμηνεία: Νένα Βενετσάνου
Δίσκος: Νέα γη (1996)
Το Μαγισσάκι
[Από την ενότητα Τ' αφανέρωτα]
Από τους χρόνους τους παλιούς
το 'χω βαθύ μεράκι
να βγω στις πέρα θάλασσες
να βρω το Μαγισσάκι
Τ' άπιαστο σαν αερικό
στην εμορφιά του Μάης
που αν κάνεις να τον μυριστείς
αλίμονό σου --εκάης
Έβγα έβγα Μαγισσάκι
χτύπα χτύπα το ραβδάκι
Ντο και ρε και μι και φα
μες στα ροζ τα σύννεφα
Τι ζουμπούλια και τι κρίνα
Τι και τούτα τι κι εκείνα
Ντο και ρε και φα και μι
φούχτα μου και δύναμη
Ποιος θα μου δώκει δύναμη
κι ένα μακρύ καμάκι
να βγω στις πέρα θάλασσες
να βρω το Μαγισσάκι
Που 'ναι σπηλιά του ο ουρανός
άγγελος η μαμά του
κι αφρός το φουστανάκι του
στην άκρια του κυμάτου
Χτύπα χτύπα το ραβδάκι
χύνε το νερό στ' αυλάκι
Φα και ρε και μι και ντο
μες στο μπλε το ξάγναντο
Τα παπιά και τα βαπόρια
παν μαζί και πάνε χώρια
έξι τέσσερα κι οχτώ
γούρι μου και φυλαχτό
Ανοίξτε πύλες κι εκκλησιές
ν' ανάψω ένα κεράκι
να κάνει θαύμα στα κρυφά
για μέ το Μαγισσάκι
Που να κοιμάμαι ξυπνητός
να τρέχω ξαπλωμένος
και να με λεν χωρίς καρδιά
μα να 'μαι ερωτευμένος
Από τη συλλογή Τα ρω του έρωτα (1973) του Οδυσσέα Ελύτη
πηγή: εδώ
_____________
Ένα αγαπημένο τραγούδι-πασπαρτού είπα να σας χαρίσω σήμερα. Πασπαρτού, γιατί το χρησιμοποιώ τα τελευταία χρόνια την πρώτη μέρα μαθημάτων στο σχολείο, όταν παίρνω καινούρια τάξη, παιδιά που δεν τα είχα την προηγούμενη χρονιά. Με την τόση του τρυφερότητα τι γρήγορα που ξεκλειδώνουν οι ψυχούλες! Πώς εξανεμίζεται στίχο το στίχο, νότα τη νότα το άγχος και κερδίζω τα πρώτα χαμόγελα εμπιστοσύνης! Και συνήθως τα πιτσιρίκια το αγαπούν, μολονότι είναι ο ρυθμός του αργόσυρτος. Από την άλλη μέρα είμαστε όλοι έτοιμοι να ψάξουμε "μαγισσάκια" κρυμμένα μέσα στα βιβλία μας. Το σιντι-πλέιερ είναι πάντα σ' ετοιμότητα. Τραγουδώντας ξορκίζουμε εμείς το άγχος, το φόβο, τη λύπη, τον εκνευρισμό, οτιδήποτε απειλεί να χαλάσει τη μέρα μας. Καλή σας μέρα! Και σ' όλα τα πιτσιρίκια (ειδικά τα πρωτάκια) που θα πάνε σήμερα σχολείο!
25 σχόλια:
Καλό ξεκίνημα για σήμερα... τρυφερές σκέψεις και αγγίγματα... σε τρυφερές ψυχές...
Νερένια φιλενάδα μου σου εύχομαι καλή και δημιουργική χρονιά ! Να προσέχεις το μυαλό των παιδιών σου και την ψυχή τους...
Καλό Σαββατοκύριακο !
@ Οδοιπόρε,
σ' ευχαριστώ για την ευχή.
@Τσούχτρα μου,
ό,τι μπορώ κάνω... καμιά φορά προσπαθώ να κάνω κι αυτά που νομίζω πως δεν μπορώ ;-)
Σ' ευχαριστώ για τις ευχές.
Καλή μας χρονιά! Δημιουργική και ήρεμη!
Καλό μεσημέρι!
Πολύ ωραία η ανάρτησή σου, με άγγιξε! Ειλικρινά, ήταν ένα μαγισσάκι κι αυτή!
Σου εύχομαι καλό ξεκίνημα σ' αυτό το δύσκολο δρόμο που σου ανοίγεται, σ' αυτή τη νέα σχολική χρονιά...
@ Diatton,
(τόσο ωραίο όνομα... άλλη φορά θα σε γράφω με ελληνικούς χαρακτήρες)
πάντα με τη γλυκιά κουβέντα στο στόμα εσύ!
Σ' ευχαριστώ από καρδιάς!
@ Μαριάννα μου,
ας είμαστε καλά κι όλα θα πάρουν το δρόμο τους. Ανταποδίδω τις ευχές.
Καλό μεσημέρι!
Δευτερολογώ για να σε καλέσω σ' ένα θέμα που ανέβασα κι εγώ σχετικά με την έναρξη της σχολικής χρονιάς...
Καλό σου βράδυ (σ' ευχαριστώ για το Διάττων, είναι όντως ωραιότερο με ελληνικούς χαρακτήρες)...
@ Καλέ μου Διάττοντα,
σ' έχω διαβάσει πολύ πριν την πρόσκλησή σου. Συγνώμη που δεν αφήνω σχόλιο όλες τις φορές, αλλά με τόσα ιστολόγια που παρακολουθώ πού να τα προλαβαίνω όλα. Θα προσπαθήσω όμως να είμαι συνεπέστερη. Να ξέρεις πάντως πως δε χάνω ανάρτησή σου.
Καλό βράδυ και σ' εσένα.
Κάθε μάγισσα γνωρίζει τον κώδικα της συναισθηματικής νοημοσύνης με τον οποίο κατα κύριο λόγο επικοινωνούμε όλοι, πολύ πριν την χρήση της ορθής λογικής. Δείχνεις να κατέχεις το άθλημα.Εύγε.
@ Μελισσουργέ,
καλωσόρισες στο ιστολόγιό μου. Ευχαριστώ για τα τόσο κολακευτικά σου λόγια. Κατά τ' άλλα... ο καθείς και τα όπλα του :-)
Καλόσ ου βράδυ!
είναι από τα τραγούδια που αγαπώ και το έχω μέσα στο top 10 κάθε χρονιάς...
απλώς δεν το είχα σκεφτεί για την έναρξη της χρονιάς...μια πολύ καλή ιδέα...
ΥΓ: συνηθίζω στην έναρξη να τους μοιράζω ένα ποίημα... πέρσι στη λατρεμένη μου έκτη αταξία ήταν το πρωινό άστρο του Ρίτσου, φέτος (πάλι έκτη...) σκεφτόμουν την προς κορινθίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου... αλλά και το μαγισσάκι είναι μια καλή ιδέα...
καλή μας αρχή...
@ Τζούλια,
στα ίδια νερά πλέουμε, μου φαίνεται. Το ποίημα τους το δίνω κάθε εβδομάδα εγώ. Το ωραίο είναι πως ενώ αρχικά τους το δίνω χωρίς καμία υποχρέωση δική τους (εργασία δηλαδή) παρά μόνο να το διαβάσουν, αν θέλουν (τάχα μου εγώ η "πονηρούλα") και να μου πουν αν τους άρεσε, τι τους άρεσε... δεν περνάει πολύς καιρός, εγώ κάποια φορά "ξεχνώ" να τους δώσω κι αυτά μου το ζητάνε... γίνεται το παιχνίδι μας. Η ποίηση έτσι κι αλλιώς είναι για λίγους. Ας μην τη μισήσουν τα πιτσιρίκια τουλάχιστον. Τι λες κι εσύ;
Καλή μας αρχή και μια δημιουργική χρονιά εύχομαι!
Καλή αρχή...Ωραίο τραγούδι...
Καλό Σ/Κ να έχεις, σε φιλώ...
@Artanis μου,
σ' ευχαριστώ πολύ. Καλό Σ/Κ και σ' εσένα και στο συνάδελφό μου. Φιλιά κι από μένα.
Καλή σου ημέρα.
Δεν έχουμε ξαναμιλήσει.
Μπήκα τυχαία στο blogg σου και γοητεύτηκα από την τρυφεράδα του.
Σκέφθηκα πως τίποτα άλλο δεν θα μπορούσες να κάνεις παρ' εξόν να μοιράζεις την τρυφερότητα αυτή στα παιδιά.
Σκέφθηκα ακόμα πόσο τυχερά είναι τα παιδιά που στα πρώτα βήματα της κοινωνικής ζωής τους, συναντούν, έρχονται σε επαφή με ΄το πολύτιμο υλικό της ζωής που θα κρατήσουν απόθεμα στην ψυχούλα τους.
Πόσα από τα πανάκριβα ιδιωτικά σχολεία που συνοστίζονται οι ανόητοι γονείς για να γράψουν τα παιδιά τους, έχουν τέτοιους δασκάλους ψυχής?
Κρίμα που δεν σε είχα γνωρίσει πέρυση. Θα σου είχα μιλήσει για μιά θεατρική παράσταση μέσα από την οποία ήρθα σε περισσότερη επαφή με τα πρωτάκια. "Ο Μεγαλέξανδρος και ο Καταραμένος Δράκος".
Είχα την ευθύνη της προώθησης της παράστασης και τρελαίνόμουν να την παρακολουθώ με τα πρωτάκια. Κάθε φορά ένοιωθα διαφορετικά την παράσταση. Κάθε φορά πλούτιζα με καινούρια στοιχεία την ψυχή μου.
Εύχομαι να τα λέμε συχνά, αν μπορείς βέβαια να ανεχθείς τα ορθογραφικά μου λάθη....
Εύχομαι καλή σχολική χρονιά για σένα και τα παιδιά του σχολείου σου.
@Fractal,
πρώτα-πρώτα να σε καλωσορίσω και να σ' ευχαριστήσω για τα καλά λόγια. Κι αν ακόμα δεν έχουμε ξαναμιλήσει κι αυτή είναι η πρώτη επίσκεψή σου από εδώ, ωστόσο εγώ σε ξέρω εδώ και μήηηνες. Κάποια φορά απρόσκλητη πορτογύρα όπως μπαινόβγαινα από πόρτα σε πόρτα βρέθηκα και στο δικό σου κατώφλι και σε μια ανάρτηση που με εντυπωσίασε. Ήταν αυτή για τα Ψαρά και τον Κανάρη. Αλλά μέσα σ' αυτό το λαβύρινθο που χάθηκα δεν ήξερα από πού μπήκα και πώς να σε ξαναβρώ. Να όμως που ξανανταμώνουμε.
Άκου τώρα συμπτώσεις: Το σχολείο όπου πήγα α΄ και β΄ δημοτικού στην Αθήνα βρισκόταν στην πλατεία Κανάρη επί της Φωκίωνος Νέγρη στην Κυψέλη. Μάλιστα ακριβώς απέναντι από την πλατεία ήταν το σπίτι του και στη θέση του σήμερα υπάρχει μια πολυκατοικία που στην είσοδο φέρει σχετική πληροφοριακή πινακίδα. Αργότερα που στην ιστορία μαθαίναμε για την ελληνική επανάσταση ο Κανάρης έγινε ο αγαπημένος μου ήρωας. Το 1993 που εγκαταστάθηκα στην Καλαμάτα το σπίτι που νοίκιασα βρισκόταν επί της οδού Κανάρη. Και μετά απ' όλ' αυτά πέφτω και σε μια ενδιαφέρουσα ανάρτηση για τα Ψαρά και τον Κανάρη...
Χαίρομαι λοιπόν που βρεθήκαμε και στο εξής θα βρισκόμαστε τακτικά.
Αγαπημένος μου ήρωας ήταν ο Καραϊσκάκης. Και τώρα που διάβασα όσα έλεγες για τον Κανάρη και την πλατεία Κανάρη, σκέφτηκα ότι κάθετη στο δρόμο που μεγάλωσα ήταν η οδός Καραϊσκάκη. Για φαντάσου...
Καλή χρονιά δεν σου εύχομαι γιατί βάζω και το χέρι στη φωτιά ότι θα την κάνεις να είναι καλή ό,τι κι αν γίνει.
Όσο για το πασπαρτού σου, χρειάζεται να πω πόσο το αγαπώ; Μάλλον το (με) ξέρεις ήδη. :-)
@ Βικούλα μου,
πολύ πιο ύστερα (μμ, όχι και τόσο πολύ) που τέλειωσα το βάσανο του σχολείου εγώ η φανατικιά της θετικής κατεύθυνσης ασχολήθηκα εθελοντικά με την αρχαία τραγωδία και λάτρεψα τον Ευριπίδη.
Κανάρη και Ευριπίδου η πρώτη μου διεύθυνση... σκέτο Ευριπίδου η τωρινή.
"Για φαντάσου", λες. Εσύ να δεις τι σε περιμένει σε ένα μακροσκελές e-mail προσεχώς.
Μα, τώρα δεν μπόρεσα να μη γελάσω. Το ξέρεις ότι τέλειωσα πρακτικό; Αποκεί έδωσα εξετάσεις στην αγγλική φιλολογία.
Φαντάσου τι μας περιμένει και τις δυο άμα έλθει το μήνυμά σου και σου απαντήσω. :-)
Κι εγώ πρακτικό τέλειωσα. Βιολογία ήθελα να σπουδάσω, για δασκαλίκι ούτε λόγος... Και να σκεφτείς έμπαινα στην ακαδημία και μόνο με το βαθμό του απολυτηρίου, αλλά δεν πήγα να δηλώσω σχολές άλλες (άμα με κυριεύει η φανατίλα μου εμένα...) Αλλά δεν τα κατάφερα με την πρώτη κι είπα "ο καιρός μου πέρασε, την ευκαιρία την έχασα. Πάμε γι' άλλα". Και τέλειωσα τα αγγλικά, πήγα γερμανικά και διάβασα τόσο πολύ εκείνα τα χρόνια τα μετά το σχολείο και τόσα πράγματα, που δε διάβασα όλα τα επόμενα χρόνια που λέει ο λόγος... Η μάνα κι ο πατέρας μου απαρηγόρητοι, στο μεταξύ. Να επιμένουν να ξαναδώσω κι εγώ ούτε κουβέντα. Οπότε με πείθει μια γειτόνισσα διαβαστερή κι αυτή, που βρήκε το κουμπί μου (ανοιχτοί ήταν φαίνεται οι ουρανοί εκείνη την ώρα).
Ήταν Φλεβάρης του 85 πια, τέσσερα χρόνια αφότου είχα τελειώσει το σχολείο. Ήξερα πως για βιολογία η επαγγελματική αποκατάσταση μετά ήταν κάπως... ήξερα πως με τα πιτσιρίκια τα πήγαινα πάντα καλά κι επιπλέον τότε οι δάσκαλοι διοριζόντουσαν αμέσως μετά την αποφοίτηση κι είπα "τι έχω να χάσω;" Αλλά πια το εξεταστικό σύστημα είχε αλλάξει, ήταν οι δέσμες τότε. Είχα μπροστά μου λιγότερο από 5 μήνες μέχρι τις εξετάσεις. Κατέληξα να διαλέξω την τέταρτη δέσμη που είχε μαθηματικά (σίγουρο μάθημα) και κοινωνιολογία (εύκολο, καθώς τότε εγώ είχα διαβάσει πολύ περισσότερα απ' τις απαιτήσεις της εξεταστέας ύλης). Οπότε μου έμενε η ιστορία με την οποία δεν τα πήγαινα ποτέ καλά. Από εκείνο το διάβασμα τότε άρχισα να τη συμπαθώ - η παπαγαλία δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου, μου άρεσε να εμβαθύνω.
Για να μην τα πολυλογώ, κάπως έτσι βρέθηκα εδώ. Αλλά αν μου τύχαινε, που λέει ο λόγος, καμιά γερή κληρονομιά, έφευγα για Αμερική στη στιγμή. Δεν το 'χω σε τίποτα να κάτσω στο θρανίο (χιχιχι). Κι αν λέω Αμερική, είναι γιατί εκεί μπορείς να επιλέξεις ετερόκλητα μαθήματα, οπότε θα ικανοποιούσα την ακόρεστη περιέργειά μου για ένα σωρό πράγματα (αυτό πιστεύω με κάνει καλή δασκάλα και το φιλότιμό μου) και γιατί έχοντας δουλέψει σε έρευνες με Αμερικανούς καθηγητές του Berkeley είχα από τότε ανοιχτή πρόσκληση να πάω εκεί για σπουδές με τη διαβεβαίωση να με βοηθούσαν στα πρακτικά, μια και για το επίπεδο της γλώσσας δεν ετίθετο θέμα.
Αυτά. Έχουμε ακόμα κι άλλα ν' ανακαλύψουμε... το διαισθάνομαι. Μόνο εγώ θα τα παθαίνω τα σοκ όταν απροσδόκητα διαβάζω για σένα; Ας πάθεις κι εσύ κανένα. Αλλά έτσι που πάμε να δω πότε θα το γράψω το μήνυμα :-) :-)
Αφού πάμε για γερή κληρονομιά, κανόνισε να είναι τόσο γερή ώστε να αντέχει κι εμένα και τότε πάμε μαζί στην Αμερική.
[Δεν με εξέπληξες καθόλου, οφείλω να πω... κάτι είχα καταλάβει από ένα σχόλιό σου για τα τραγούδια μια μέρα εδώ και καιρό.]
Α, αν είναι να πάμε μαζί, ν' αγοράζω και κανα λαχείο. Να είν' όλες οι πιθανότητες ενεργές.
Εγώ λέω ν' αρχίσουμε να αγοράζουμε συνεταιρικά κάθε βδομάδα. Πού ξέρεις; Άσε που έχω κι άλλο μουστερή που ενδιαφέρεται για κάτι παρόμοιο.
Για να καταλάβετε την αισθαντικότητα του Ελύτη και την ικανότητά του να μαγεύει τις παιδικές, αλλά και εφηβικές ψυχές, αξιοποιώ το Μαγισσάκι ακόμα και στις μεγάλες τάξεις του Λυκείου! Τα παιδιά το λατρεύουν, όπως κι εγώ...!!!
Δημοσίευση σχολίου