Η φωτο είναι από το DeviantartΣτο Νότο
Έχω μια αγάπη σε βουνό φυτέψει
για να την φτάνουν μόνο τα πουλιά,
θάλασσα που δε λέει να γαληνέψει
ήλιος που ανοίγει πόρτες κι αγκαλιά.
Μ' αψύ κρασί την έχω κανακέψει
και με παράφορα χαμού φιλιά,
για να γλιτώνει από τ' άδικου τη σκέψη
κι από της σωφροσύνης τη θηλιά.
Να χαίρεται την ομορφιά του Νότου!
Άτι αραπιάς, βόλι πυρό, καρδιά
που φλέγεται από τον πυρετό του.
Κι ατρόμητη στα πάθη και στα λάθη
να δυναμώνει στην καλή σοδειά
που βγαίνει από την πέτρα και τ' αγκάθι.
Τάσος Κόρφης, «Παυσίλυπα», εκδ. Πρόσπερος, Αθήνα 1987
10 σχόλια:
Μου κάνει μεγάλη εντύπωση (με την καλή έννοια) ότι εστιάζεις σε Ποιητές που ενώ είναι εγνωσμένης αξίας, ωστόσο δεν είναι ιδιαίτερα γνωστοί! Ασχολούμαι με την Ποίηση εδώ και πολλά χρόνια οπότε αισθάνομαι την ανάγκη να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ γι' αυτό που κάνεις.
Και μια λεπτομέρεια (μόνο γι' αυτούς που ασχολούνται). "Παυσίλυπα", ξέρεις γιατί; Ο Καρυωτάκης είχε βγάλει τα "Νηπενθή" κι οι λέξεις είναι παρεμφερείς. Κι ο Κόρφης άλλωστε ανήκει στην τεράστια σφαίρα επιρροής του κορυφαίου αυτού Ποιητή του Μεσοπολέμου!
Α, και κάτι άλλο. Εδώ εχουμε ένα Σονέτο! Είναι απ' τα πιο δυσκολα ποιητικά είδη λόγω ακριβώς των περιορισμών που έχει (έτσι ορίζει η "ποιητική νομοθεσία"). Πολλοί το έχουν ακολουθήσει αλλά λίγοι έχουν πετύχει...
Καλό σου απόγευμα... Ευχαριστώ για το χώρο που μου πρόσφερες...
@Diatton,
μα στην ίδια συλλογή (τα "Παυσίλυπα") ο Κόρφης έχειένα ποίημα που "φωτογραφίζει" τον Καρυωτάκη. Το ποίημα έχει τίτλο "Για κάποιον νέο μόνο" και θα το αναρτήσω κάποια άλλη φορά.
Ναι οι λέξεις "νηπενθή" και "παυσίλυπα" είναι συνώνυμες. Χαίρομαι που το επισήμανες.
Καλό απόγευμα!
Απ' τα πιο όμορφα σονέτα! Από κάθε άποψη!
Είναι πολύ μεγάλος ποιητής ο Τάσος Κόρφης!
Μια μελοποίησή του, με τον Καλογιάννη, πολύ όμορφη, έχει δώσει η Κατερίνα εδώ
Πολύ όμορφο ποίημα...
καλημέρα Νερένια, φιλιά πολλά απο ΝΖ...
Σας έχω εκμυστηρευτεί (εσένα και της Μαριάννας) ότι μ' αρέσει πολύ η ποίηση του Τάσου Κόρφη; [Αλλά, μην το πείτε σε κανέναν, εντάξει; Μην παρεξηγηθούν οι Θεσσαλονικιοί μου... :-)]
@ Βίκυ μου,
όχι, αλλά δε χρειαζότανε κιόλας! Σε ξέρω (-ουμε;) καλά. :-)
Όσο για το ...μυστικό... εγώ τάφος.
Εσύ δεν είσαι τάφος, λακκούβα είσαι (τώρα θυμήθηκα το ομώνυμο ποίημα του Γιώργου Χουλιάρα αλλά κι ένα άλλο γραπτό του για το νερό που οφείλω να σου το αφιερώσω εδώ και τώρα. :-)
Τις οποίες λακκούβες δημοσίευσες στο Translatum ανήμερα των γενεθλίων μου, καθώς βλέπω.
Μια ακόμα σύμπτωση, λοιπόν. :-)
Δημοσίευση σχολίου