Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009

Για γέλια ή για κλάματα;

Η εικόνα είναι από εδώ (με κλικ πάνω της μεγεθύνεται)

Αντιγράφω από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, Σάββατο 5/9/2009.

Πρόκειται για άκρως απαστράπτοντα μαργαριτάρια που αλιεύτηκαν από γραπτά μαθητών γυμνασίων διαφόρων περιοχών της χώρας μας.


α) Εσπεριδοειδή σαν τα προτοκάλια είναι και τα μαντολίνια, αλλά πιο μικρά και με φλούδα που βγαίνει εύκολα. (Γυμνάσιο Αθήνας)

β) Η επετηρίδα είναι αυτό που βγάζουμε στα μαλλιά μας άμα δε λουζόμαστε συχνά. (Γυμνάσιο Πάτρας)

γ) Στην αρχαία εποχή δεν υπήρχαν ξένες χώρες, γι' αυτό δεν έχουν βρει οι αρχαιολόγοι αρχαία διαβατήρια. (Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης)

δ) Ο Λεωνίδας και οι Τριακόσιοι του ηττήθηκαν γιατί οι Θερμοπύλες ήτανε πολυπληθέστεροι σε αριθμό. (Γυμνάσιο Αθήνας)

ε) Την Οδύσσεια την έγραψε ο Οδυσσέας. Την Ιλιάδα ο Ηλιάδης. (Γυμνάσιο Λαμίας)

στ) Η κυριότερη αιτία της εξάτμισης είναι η φωτιά κάτω από το κατσαρολάκι. (Γυμνάσιο Κορίνθου)

ζ) Ενεργητική φωνή: Κυνηγάω το λαγό. Παθητική φωνή: Ο λαγός με κυνηγάει. (Γυμνάσιο Κορίνθου)

η) Οι βηταμίνες βρίσκονται ακριβώς ανάμεσα από τις αλφαμίνες και τις γαμαμίνες. (Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης)

θ) Το ακριβώς αντίθετο της Αγίας Τριάδας είναι η Διαβολική Τριάδα, πυρ, συν γυναιξί και θάλασσα. Πράγματα του Σατανά. (Λύκειο Ξάνθης)

ι) Ερώτηση: "Τι γνωρίζετε για τις εικονομαχίες;". Απάντηση: "Εικονομαχίες ήταν οι μάχες που έκαναν οι λαοί για τις εικόνες. Όποιος κέρδιζε τη μάχη κέρδιζε και τις εικόνες". (Γυμνάσιο Αθήνας)

ια) "Οι Δέκα Εντολές γράφτηκαν από τον Σινά και παραδόθηκαν στον Μωυσή στην Πλάκα. Ήταν όλες πέτρινες, αλλά σαφέστατες". (Γραπτό υποψηφίου για τη Σχολή της Αστυνομίας)


Τα παιδιά αυτά τέλειωσαν το δημοτικό (!), φοίτησαν στο γυμνάσιο τελειώνοντας επιτυχώς (?!) τις τάξεις, ολοκλήρωσαν τον κύκλο της υποχρεωτικής βασικής εκπαίδευσης παραμένοντας ουσιαστικά αγράμματα και κάποια απ' αυτά τέλειωσαν και το λύκειο. Εκείνο το τελευταίο ήθελε και να εισαχθεί στη σχολή της αστυνομίας. (Μεταξύ μας, δε θα με εξέπληττε αν περνούσε κιόλας). Όλα βαίνουν καλώς στο Ελλαδιστάν...

17 σχόλια:

μαριάννα είπε...

Φανταστικά όλα!!! Γέλασα πολύ. Κορυφαίο το ζ' με το λαγό! Την αφίσα στην αρχή την πήρα για προεκλογική. Από αυτές που τάζουν ποτάμια, τούνελ και δε συμμαζεύεται... Κολλάει γάντι! :)

Ελένη Μπέη είπε...

@ Μαριάννα,

η αλήθεια είναι πως κι εγώ γέλασα με τρανταχτά γέλια μέχρι δακρύων. Ρεζίλι έγινα στη γειτονιά. Όμως δεν ήταν γέλιο χαράς και σύντομα πάγωσα (ακόμα μια φορά) συνειδητοποιώντας τι ...παράγεται στα σχολεία μας.

Τα μαργαριτάρια των παιδιών είναι ωραία μαργαριτάρια. Μου άρεσε κι εμένα το ζ΄. Πάντως με τον τρόπο του το συγκεκριμένο παιδί έχει "καταλάβει" την παθητική μεν, όχι "φωνή" δε. Δεν μπορώ να πω!

Το πρώτο μου θύμισε μια σχετικά πρόσφατη ιστορία από το σχολείο μου. Πριν μερικά χρόνια μια εξαιρετική συνάδελφος και φίλη είχε στην τάξη της (Στ΄) το Βαγγέλη, έναν συμπαθέστατο πιτσιρικά με νοητικά και συνεπώς και μαθησιακά προβλήματα. Αυτός λοιπόν, ακόμα δεν είχε καταφέρει να ταιριάξει δυο προτάσεις, όχι να γράψει έκθεση. Για να τον βοηθήσει η συνάδελφος, τον άφηνε να διαλέγει αυτός το θέμα για το οποίο θα έγραφε έστω μια παράγραφο. Μια μέρα, προσπαθώντας να βρουν θέμα, τον ρώτησε τι του αρέσει κι αυτός απάντησε "τα πορτοκάλια". Συμφώνησαν να γράψει για τα πορτοκάλια. Μεταξύ άλλων έγραψε: "Πολύ ωραία πορτοκάλια είναι και τα πιγκουίνια που είναι από μέσα κόκκινα και μου αρέσουν πολύ". Από τότε τα ...πιγκουίνια γίναν ανέκδοτο.

Καλημέρες!!!

Artanis είπε...

Και μετά τις γαμαμίνες έρχονται οι δελταμίνες;
Πολύ γέλιο αυτές οι ατακες...Καλημέρα απο ΝΖ, σε φιλώ...

Διάττων είπε...

Το να διαβάζεις τα μαργαριτάρια των παιδιών δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα. Στην αρχή γελάς και δεν μπορείς να το αποφύγεις αλλά μετά έρχεται η πικρή διαπίστωση για το που βαδίζουν τα παιδιά σήμερα, με ποιες γνώσεις...

Καλό σου μεσημέρι και μια ευχάριστη Κυριακή να έχεις...

μαριάννα είπε...

Καλέ μου Διάττοντα μην ανησυχείς. Τα παιδιά είναι μια χαρά και τώρα όπως πάντα. Τα μαργαριτάρια σήμερα είναι πολύ λιγότερα από άλλοτε. Συγκρίνοντας τάξεις, από τα πρώτα χρόνια που δούλεψα μέχρι σήμερα, τα συμπεράσματα είναι πολύ θετικά και όλο και καλύτερα.

Καλησπέρες σε όλους!

55fm είπε...

Όταν κάποτε καταλάβουν οι έχοντες την εξουσία,να ασχοληθουν σοβαρά με την παιδεία ίσως έρθουν καλύτερες μέρες!
Αυτά είναι τα αποτελέσματα της αποστήθισης και της άχρηστης γνώσης!
Ζεματάει,το θέμα που βάζεις καλή μου Νερένεια.
Καλή βδομάδα!

Ανώνυμος είπε...

Εντάξει τα παιδιά είναι τούβλα θα συμφωνήσω.
Οι δάσκαλοι που τα μαθαίνουν ήθελα ναξερα τι είναι;
Οι δάσκαλοι που επέτρεψαν σε αυτό το παιδί να φτάσει μέχρι την σχολή της αστυνομίας με τρομάζουν.
Καλημέρα και καλη εβδομάδα. Πάντως έπεσε πολύ γέλιο να είσαι καλα.

Ελένη Μπέη είπε...

@ Thalassokrator,

είναι πολύ εύκολο να λέμε "τα παιδιά είναι τούβλα". Στο σύνολο των παιδιών υπάρχουν και τέτοια (θα εθελοτυφλούσα, αν δεν το παραδεχόμουν) όμως υπάρχουν και πλείστες περιπτώσεις όπου οι κακές επιδόσεις τους οφείλονται σε άλλους παράγοντες κι όχι νοητικούς.

Όσο τώρα για τους δασκάλους "που επέτρεψαν σ' αυτό το παιδί να φτάσει μέχρι τη σχολή της αστυνομίας" να σε ενημερώσω (αν δεν το ξέρεις) για το εξής: Εδώ και πολλά χρόνια οι σοφολογιώτατοι ειδήμονες περί τα εκπαιδευτικά και εν συνεχεία και οι νομοθέτες έχουν απαγορεύσει το να μένουν οι μαθητές στην ίδια τάξη. Έτσι, οι δάσκαλοι υποχρεούμεθα να περνάμε τα παιδιά στην επόμενη τάξη είτε έχουν είτε δεν έχουν κατακτήσει τις αναγκαίες γνώσεις. Οπότε στο κατώφλι της δευτεροβάθμιας φτάνουν και παιδιά που δεν έχουν συχνά ούτε τις γνώσεις του δημοτικού.

Από κει και πέρα το μπαλάκι περνάει στους "καθηγητές" (τι καθηγούνται αυτοί δε γνωρίζω), οι οποίοι συνήθως για τα χάλια των μαθητών επιρρίπτουν την ευθύνη στο δάσκαλο πως δεν έκανε καλά τη δουλειά του. Δεν είδα όμως ούτε αυτούς τους ευσυνείδητους να τα καταφέρνουν καλύτερα σε τέτοιες περιπτώσεις.

Το θέμα είναι πολυσύνθετο και παίζουν σημαντικούς ρόλους πολλές παράμετροι. Αλλά νομίζω πως όταν (αν και εφ' όσον) στο δημοτικό εξαντλούνται όλες οι πιθανές βοήθειες που μπορεί να έχει ένας μαθητής και πάλι δεν τα καταφέρνει, θα μπορούσε να υπάρχει κατάλληλος επαγγελματικός προσανατολισμός και σωστά δομημένη τεχνική εκπαίδευση, ώστε τουλάχιστον να βρει μια διέξοδο εκεί.

Να πω και κάτι που με πικραίνει με κίνδυνο να παρεξηγηθώ. Έχεις υπ' όψιν σου τι υλικό από άποψη διδακτικού προσωπικού έρχεται στα σχολεία; Εγώ τα τελευταία χρόνια όλο και συχνότερα τρομάζω. Δάσκαλοι που δεν αγαπούν τη λογοτεχνία ή την ποίηση (τι γλώσσα θα διδάξουν), άλλοι που μισούν τα μαθηματικά (άντε μετά να τα αγαπήσουν τα παιδιά), πέρσι μια νέα συνάδελφος με ρωτούσε αν επιτρεπόταν να κάνει στο μάθημα της μουσικής κάποιο από τα σουξεδάκια της Βίσση ή της Βανδή (δε θυμάμαι ποιο ήταν το ...αστέρι), και πάει λέγοντας. Και πέρα από το γνωστικό τομέα, είναι κυρίως άτομα μαμόθρεφτα, συχνά κακομαθημένα που διεκδικούν μέχρι κεραίας τα δικαιώματά τους αλλά τη σκαπουλάρουν όποτε μπορούν από τις υποχρεώσεις τους. Από ηθική άποψη αυτό έχει σημασία και συνέπειες, δε νομίζεις;

Ελένη Μπέη είπε...

@ 50 fm,

ζεματάει, δε λες τίποτα!

Green_revenger είπε...

"Έτσι, οι δάσκαλοι υποχρεούμεθα να περνάμε τα παιδιά στην επόμενη τάξη είτε έχουν είτε δεν έχουν κατακτήσει τις αναγκαίες γνώσεις".
Αυτή είναι η κατάντια του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Νόμοι αντιπαιδαγωγικοί και εκπαιδευτικοί άτολμοι (συνήθως αγράμματοι) και, κυρίως, με νοοτροπία δυστυχώς δημοσιουπαλληλική όσο δεν παίρνει.
Το έζησα στο δημοτικό με τον γιο μου, κατήγγειλα μια ανεπαρκή κουρούνα που ήθελε να λέγεται δασκάλα, έπεσε όλη η πρωτοβάθμια να την σώσει πλαστογραφώντας έγγραφα και ψευδομαρτυρώντας στις ΕΔΕ, και, στο τέλος, έφαγαν την τιμωρία και ησύχασαν. Εκδιώχθηκαν; Μπααααα....Τι έκαναν οι συνδικαλιστές; Αγρόν ηγόρασαν...
Αυτή την εκπαίδευση αξίζουμε, αυτούς τους δάσκαλους έχουμε. Και το χειρότερο; Να θεωρούν (στη συντριπτική τους πλειοψηφία) πως οι γονείς δεν είναι μαζί τους αλλ'απέναντί τους.
Δυστυχώς η άποψή μου είναι πεφρασμένη τε κι' ειλλημένη.
Καλησπέρα
g r

Ανώνυμος είπε...

Κατ΄αρχας να ζητήσω συγνώμη γιατι μαλλον δεν τα είπα καλα.
Πρώτον δεν ήξερα οτι εισαι εκπαιδευτικός.
Δεύτερον με κάλυψες απόλυτα με τη δευτερολογία σου.
Τρίτον να πώ οτι εκτος απο τους εκπαιδευτικούς και οι γονεις εχουμε τις ευθύνες μας και μάλιστα μεγάλες.
Σε ευχαριστώ πολύ .

Τσουχτρα είπε...

To θέμα είναι ποιός έχει τσίπα για να δεχθεί την αποτυχία του και να κλάψει... Μεγάλη μερίδα "δασκάλων" πάντως γελάει...με τα χάλια της !
Ως πότε να δούμε !

Καλό βράδυ Νερένια φιλενάδα !

Ελένη Μπέη είπε...

Ένα από τα λάθη στη συγκεκριμένη υπόθεση είναι πως το δασκαλίκι για πολλούς (λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν εξαιρώ εμάς τους εκπαιδευτικούς) αποτελεί απλώς μια διεκπεραιωτική διαδικασία. Ενώ είναι πολλά (πάρα πολλά) περισσότερα. Θέλει κυρίως ειλικρινή (κατ' ουσίαν και όχι κατ' όνομα) αγάπη και σεβασμό προς το παιδί, θέλει στο πρόσωπο του κάθε παιδιού να βλέπεις το μέλλον της ανθρωπότητας. Αν νιώθεις έτσι, δεν μπορείς να αποτύχεις. Λάθη θα κάνεις -είναι αναπόφευκτα- αλλά θα μαθαίνεις από αυτά και θα βελτιώνεσαι.

Το λέει αυτό ένας άνθρωπος που τελειώνοντας το σχολείο ούτε να ακούσει δεν ήθελε για δασκαλίκι, δεν ήταν αυτό το μεράκι του, ούτε αυτό που αγαπούσε. Όμως ήρθαν έτσι τα πράγματα και τέσσερα χρόνια μετά έδωσε, πέρασε κι έγινε δασκάλα. Και το δασκαλίκι το αγάπησε πολύ στην πορεία, πιο πολύ απ' όσο θα πίστευε ποτέ.

Άλλο λάθος που γίνεται, από κάποιους γονείς αυτή τη φορά, είναι πως επειδή όλοι ξέρουν να γράφουν, να διαβάζουν και να λογαριάζουν, το να μάθουν γράμματα τα παιδιά τούς φαντάζει απλή διαδικασία. Δε σκέπτονται πως στο σχολείο είναι κι άλλα πράγματα που πρέπει να πετύχει ένας δάσκαλος πέρα από το να διδάξει τα πρώτα γράμματα. Έτσι είναι κι αυτός ένας λόγος που οι δάσκαλοι δε χαίρουμε ιδιαίτερης εκτίμησης από τους (ευτυχώς όχι όλους) γονείς. Πολύ περισσότερο θεωρούν πως εκείνοι ξέρουν καλύτερα και παρεμβαίνουν στη δουλειά μας. Είναι βέβαια και φορές που όντως ξέρουν καλύτερα, αλλά τέτοιες περιπτώσεις θέλω να πιστεύω πως αποτελούν εξαιρέσεις κι όχι τον κανόνα.

Για την κακοδαιμονία της παιδείας μας φταίνε όλα κι από λίγο. Φταίνε οι κοινωνικές συνθήκες, φταίνε οι δάσκαλοι, φταίνε οι γονείς. Κυρίως όμως φταίει ο αρχικός σχεδιασμός, ότι δηλαδή δεν ξέρουμε ούτε ΤΙ παιδεία θέλουμε ούτε ΑΝ θέλουμε παιδεία. Γιατί ή δεν ξέρουμε τι ρόλο θέλουμε να παίξουμε στον όψιμα παγκοσμιοποιημένο χάρτη ή κρατήσαμε το ρόλο του ουραγού που δε χρειάζεται να είναι πεπαιδευμένος, αρκεί να είναι ευέλικτος και καταρτισμένος.

Λέω κάπου εδώ να σταματήσω. Μεγάαααλη κουβέντα έπιασα, μου φαίνεται.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ λέω πως συνεχίζεις και γράφεις ατελείωτες σελίδες όπως τότε στο σχολείο. Μ' αρέσει όμως, πάντα είχαν κάτι να πουν, όμως έλεος !!!!!!! Είδες τι ώρα είναι; Πώς θα πας για δουλειά αύριο δασκάλα μου.

Σε πεθύμησα. Καλό βράδυ.

Roadartist είπε...

Μερικά είναι για γέλια σίγουρα..αν τα καλοσκεφτείς όμως.. μπορεί να σε πιάσουν κ τα κλάματα γελώντας.. λολ.. :)

habilis είπε...

Eίναι για γέλια και για κλάματα.

Διάττων είπε...

Εγώ κρατάω αυτό που (μου) είπε η αγαπητή Μαριάννα. Αν όντως τα πράγματα είναι έτσι, τότε χαίρομαι ειλικρινά...