Των μεγάλων χώρων
Ω πόσα ποιήματα βιωμένα και όχι γραμμένα
Σε καφενεία σταθμών ή σε ανήσυχες αποβάθρες
Την ώρα που το σμίξιμο ακολουθεί το χαμό,
Και πρέπει να ενωθείς με το πλήθος
Ή άσκοπα να περιμένεις το νυχτερινό επιβάτη.
Ω πόσο προσφιλείς είναι αυτοί οι μεγάλοι χώροι όταν αδειάζουν
Και μένεις ασάλευτος, ανάμεσα στη γη και τον ουρανό
Σαν το κυπαρίσσι,
Που χρόνια ονειρεύεται ν' αφήσει τους τάφους, να γίνει
Κατάρτι σε πλοίο.
Από τη συλλογή Εγκώμια (1993)
Πηγή: Τάσος Κόρφης, Εγκώμια, εκδ. Πρόσπερος, Αθήνα 1993.
 |
| Η εικόνα είναι από εδώ |
Των μεγάλων χώρων
Ω πόσα ποιήματα βιωμένα και όχι γραμμένα
Σε καφενεία σταθμών ή σε ανήσυχες αποβάθρες
Την ώρα που το σμίξιμο ακολουθεί το χαμό,
Και πρέπει να ενωθείς με το πλήθος
Ή άσκοπα να περιμένεις το νυχτερινό επιβάτη.
Ω πόσο προσφιλείς είναι αυτοί οι μεγάλοι χώροι όταν αδειάζουν
Και μένεις ασάλευτος, ανάμεσα στη γη και τον ουρανό
Σαν το κυπαρίσσι,
Που χρόνια ονειρεύεται ν' αφήσει τους τάφους, να γίνει
Κατάρτι σε πλοίο.
Από τη συλλογή Εγκώμια (1993)
Πηγή: Τάσος Κόρφης, Εγκώμια, εκδ. Πρόσπερος, Αθήνα 1993.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου