Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

Μανόλης Αναγνωστάκης: Θεσσαλονίκη, μέρες του 1969 μ.Χ.




Ο Μανόλης Αναγνωστάκης διαβάζει το ποίημά του Θεσσαλονίκη, μέρες του 1969 μ.Χ.



Θεσσαλονίκη, μέρες του 1969 μ.Χ.


Στην οδό Αιγύπτου πρώτη πάροδος δεξιά
Τώρα υψώνεται το μέγαρο της Τράπεζας Συναλλαγών
Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως
Και τα παιδάκια δεν μπορούνε πια να παίξουνε από τα τόσα τροχοφόρα που περνούνε
Άλλωστε τα παιδιά μεγάλωσαν, ο καιρός εκείνος πέρασε που ξέρατε
Τώρα πια δε γελούν, δεν ψιθυρίζουν μυστικά, δεν εμπιστεύονται,
Όσα επιζήσαν, εννοείται, γιατί ήρθανε βαριές αρρώστιες από τότε
Πλημμύρες, καταποντισμοί, σεισμοί, θωρακισμένοι στρατιώτες˙
Θυμούνται τα λόγια του πατέρα: εσύ θα γνωρίσεις καλύτερες μέρες
Δεν έχει σημασία τελικά αν δεν τις γνώρισαν, λένε το μάθημα οι ίδιοι στα παιδιά τους
Ελπίζοντας πάντοτε πως κάποτε θα σταματήσει η αλυσίδα
Ίσως στα παιδιά των παιδιών τους ή στα παιδιά των παιδιών των παιδιών τους.
Προς το παρόν, στον παλιό δρόμο που λέγαμε, υψώνεται η Τράπεζα Συναλλαγών
εγώ συναλλάσσομαι, εσύ συναλλάσσεσαι, αυτός συναλλάσσεται
Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως
εμείς μεταναστεύουμε, εσείς μεταναστεύετε, αυτοί μεταναστεύουν
Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει, έλεγε κι ο Ποιητής
Η Ελλάδα με τα ωραία νησιά, τα ωραία γραφεία, τις ωραίες εκκλησιές

Η Ελλάς των Ελλήνων.


Από την ενότητα Ο στόχος της συγκεντρωτικής συλλογής Τα ποιήματα 1941-1971 (εκδ. Στιγμή, Αθήνα 1986) του Μανόλη Αναγνωστάκη 


3 σχόλια:

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Αγαπημένο!
Πόσο υποδόρια συνομιλεί με Καβάφη και Σεφέρη!

Ελένη Μπέη είπε...

Κι εγώ το αγαπώ αυτό το ποίημα. Όσο για την υποδόρια συνομιλία που λες, είναι ένα από τα ελκυστικά στοιχεία του ποιήματος.

Μίκα είπε...

Εξαίσιος!