Σταμάτης Σπανουδάκης, Πέτρινα χρόνια
Τραγούδι: Στέλιος Καζαντζίδης
Δίσκος: Ελεύθερος (1988)
Εμείς οι Έλληνες [ΙΙ]
Εμείς οι Έλληνες
Που σε χαρούμενα νησιά έχουμε τόπο
Σε άμοιρη στεγνή γη
Που την υγραίνει ευλάβεια στον αιώνα
Η πλούσια ανάμνηση
Ο άφθονος ήλιος
Εμείς ίσαμε τώρα δουλοπάροικοι
Ξένων ξεμωραμένων εξουσιών
Που γέρασαν σαν δέντρα
Μελαγχολικά αγνάντια στον τάφο
Και με παράξενο με αλλόφρονα εγωισμό
Ακόμα μας κρατάν στην αγκαλιά τους
Πουλιά που κρυώνουμε
Και δεν νοιαζόμαστε να στήσουμε
Σε πιο πράσινο χώρο
Τη φωλιά μας
Εμείς πότε θα διαβάσουμε
Στην τύχη μας μια ώρα που δεν σβήνει
Στα χέρια μας στα νιάτα μας
Μια φούχτα δύναμη και θάρρος
Που τηνε χρειάζεται και χαιρετάει
Ο ζωντανός κόσμος
Η Δύση πού θα βρει καινούργιο δρόμο
Για τις ανθρώπινες ψυχές;
(1936)
[Από την ενότητα Τη μικρή μου σκέψη σεργιανίζω που ανήκει στη συλλογή Στη δόξα των πουλιών (Ίκαρος, 1977)]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου