Ανέστης Ευαγγέλου, Δεν την αρνιέμαι την οδύνη

Δημήτρης Λάγιος, Ωδή οδύνης
Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων Δήμου Πάτρας, Διεύθυνση: Θανάσης Τσιπινάκης
Από τον δίσκο «Ρωγμές» (1992)


Δεν την αρνιέμαι την οδύνη

Ι

Δεν την αρνιέμαι την οδύνη, δε φυγομαχώ
θα μπορούσα ν' αντέξω τον μεγαλύτερο πόνο, όμως κάπως,
να βρεθεί κάπως ένας τρόπος να εξανθρωπίσω τον πόνο μου,
να μη με κυνηγάν φαντάσματα. Όλα θα μπορούσα
να τα υποστώ τ' ανθρώπινα μαρτύρια, όλα για να μπορέσω
πλήρης, επιτέλους, να πορευτώ, να υπάρξω
θέλω να πω, να διανύσω συμπαγής
την περιοχή που μου δόθηκε.

ΙΙ

Δεν είναι η οδύνη που μου παραμορφώνει το πρόσωπο,
που μου στερεί την ισορροπία, που ανοίγει
χάσματα διαρκώς κάτω απ' τα πόδια μου—
είναι το ανάνθρωπο της οδύνης, η οδύνη
δίχως την ήμερη ανθρώπινη ζέστη˙ εκείνη
είναι άγια, μεγάλη κι υψηλή— όχι το ψυχρό αυτό
πράγμα, σαν ερπετό κάτω απ' τα ρούχα σου.

ΙΙΙ

Πότε θα πέσει το παραπέτασμα απ' τα μάτια μου
ν' ανοίξει ο ουρανός, να γίνει φως,
νά 'ρθω μ' όλες τις πληγές και να μιλήσω,
ταπεινά να συνδιαλεχτώ με το γείτονα
να τείνω πάλι τα χέρια μου στους αδελφούς μου.


Από τη συλλογή Περιγραφή εξώσεως, 1960.
Πηγή: Ανέστης Ευαγγέλου, Τα ποιήματα (1956-1993), εκδ. Καπάνι.