Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Μη μου θυμώνεις μάτια μου / Σταύρος Κουγιουμτζής



Μη μου θυμώνεις μάτια μου (1965)

Μουσική - στίχοι: Σταύρος Κουγιουμτζής
Ερμηνεία: Γιάννης Πουλόπουλος (πρώτη εκτέλεση) σε δίσκο 45 στροφών


Μη μου θυμώνεις, μάτια μου
που φεύγω για τα ξένα
πουλί θα γίνω και θα 'ρθω
πάλι κοντά σε σένα

Άνοιξ' το παραθύρι σου
ξανθέ βασιλικέ μου
και με γλυκό χαμόγελο
μια καληνύχτα πες μου

Μη μου θυμώνεις, μάτια μου
τώρα που θα σ' αφήσω
κι έλα για λίγο να σε δω
να σ' αποχαιρετήσω

Άνοιξ' το παραθύρι σου
ξανθέ βασιλικέ μου
και με γλυκό χαμόγελο
μια καληνύχτα πες μου


Το τραγούδι συμπεριλήφθηκε στον πρώτο προσωπικό δίσκο του Γιάννη Πουλόπουλου «Γιάννης Πουλόπουλος 1» το 1967 κι αργότερα στην προσωπική συλλογή του Σταύρου Κουγιουμτζή «Σε πρώτη εκτέλεση - 14 τραγούδια» (1983).

Περισσότερα για την ιστορία του τραγουδιού εδώ.

9 σχόλια:

Διάττων είπε...

Είπα μήπως με τον Μπρεχτ που ανέβασες, διέκοψες, αλλά τελικά επανήλθες στο μεγάλο μας συνθέτη! Και καλά έκανες. Κι απ' ότι βλέπω, εκτός των άλλων θετικών χαρακτηριστικών των αναρτήσεών σου, εκείνο που έχω επιπροσθέτως να πω, είναι πως ότι κάνεις το κάνεις και πολύ οργανωμένα. Δεν έχω λόγια, ειλικρινά!

Απ' την πλευρά μου πάντως θα σε προσκαλούσα για μια ανάγνωση εδώ
http://diattonsworld.blogspot.com/2010/07/blog-post_24.html
Καλό σου απόγευμα φίλη μου...

Ελένη Μπέη είπε...

Διάττοντα,
έχω βρει ενδιαφέροντα πράγματα στις πρόσφατες αναρτήσεις σου, αλλά δεν ήθελα να τις δω βιαστικά και ανέβαλα για λίγο την ανάγνωσή τους.

Είχα λιγάκι πελαγώσει με την οργάνωση (που λες κι εσύ) των σκόρπιων του Κουγιουμτζή και δεν σου κρύβω πως από δω και κάτω με περιμένει ακόμη περισσότερη κοπιαστική δουλειά.

Έτσι περιορίστηκα να δω μόνο τους τίτλους σου, έτσι όπως με ενημερώνει ο blogger, και θα διαβάσω οπωσδήποτε τις αναρτήσεις σου μόλις προχωρήσω λιγάκι τη δουλειά μου, ώστε να μη με πνίγει και να την προχωράω χαλαρά. Αφού το ξέρεις πως σε παρακολουθώ ανελλιπώς :).

Μ είπε...

Ελένη μου θα ανεβάσω 2 με το Γιώργο Ζωγράφο. Σαν ένα αστέρι & Όταν θα 'ρθεις. Το πρώτο θα το ανεβάσω απόψε.

Ελένη Μπέη είπε...

Να 'σαι καλά, Μαργαρίτα. Σ' ευχαριστώ. Ειδικά το δεύτερο δεν υπήρχε στο ...σωληνάκι. Καλά έλεγα εγώ πως μπορώ να βασίζομαι σ' εσένα.

Καλό μας ξημέρωμα.

Vicky Papaprodromou είπε...

Δεν μου συμβαίνει τακτικά να μη μ' ενθουσιάζει η πρώτη εκτέλεση, αλλά εδώ πέφτουμε στην περίπτωση. :-)

Ελένη Μπέη είπε...

Κοίτα, είναι επειδή κάνεις τη σύγκριση δύο εντελώς διαφορετικών εκτελέσεων.

Θα 'μουν εκεί γύρω στα 13 με 14 μου χρόνια (κατά το 1977) που άκουσα το τραγούδι για πρώτη φορά κι ήταν στην εκτέλεση με τον Πουλόπουλο. Το τραγούδι ξεχώριζε αμέσως πως ήταν ιδιαίτερο και το λάτρεψα. Είχα και αδυναμία στον Πουλόπουλο... "Τα ψηλά τα παραθύρια" είχαν κυκλοφορήσει αλλά δεν είχα ακούσει ακόμα την εκτέλεση με τον Νταλάρα. Όταν την άκουσα κι αυτή, ήταν σαν να είχα μπροστά μου ένα καινούριο τραγούδι με τον Νταλάρα συνδημιουργό, όπως λες κι εσύ. Αλλά η διαφορά δεν ήταν μόνο στην ερμηνεία. Ήταν συνολική: από την ενορχήστρωση και την ερμηνεία ως την διάρκεια και το ύφος (πιο λαϊκότροπο) του κομματιού.

Οπότε αρνούμαι να συγκρίνω τις δυο εκτελέσεις για συναισθηματικούς κυρίως λόγους. Η μία μου έμαθε το τραγούδι, η άλλη το εγκατέστησε για καλά μέσα μου. Τις αντιμετωπίζω σαν δυο διαφορετικά τραγούδια που αγαπώ.

Vicky Papaprodromou είπε...

Μα, νομίζω ότι κάπου κάπου μπορούμε να διαφωνούμε. Τη συγκεκριμένη πρώτη εκτέλεση την άκουσα, την ξανάκουσα και τελειώσαμε. Αν δεν την έβαζες εσύ τώρα, ούτε που θα 'μπαινα ποτέ στον κόπο να την ξανακούσω.

Συμφωνώ ότι είναι εντελώς διαφορετική, αλλά δεν με ικανοποιεί από καμιά άποψη.

Ελένη Μπέη είπε...

Ε, ας διαφωνήσουμε και κάπου έτσι για πρωτοτυπία. Δεν είναι δα και καμιά σοβαρή διαφωνία αυτή. Σου επαναλαμβάνω: θέλω να πάω σ' άλλες παραλίες να παίξω.

Vicky Papaprodromou είπε...

Καλό ταξίδι!