Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Πόσα χρόνια / Σταύρος Κουγιουμτζής - Λάκης Τεάζης



Πόσα χρόνια

Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Στίχοι: Λάκης Τεάζης
Ερμηνεία: Δημήτρης Μητροπάνος
[Από τον δίσκο «Τα νυχτέρια μας» (1985)]


Σε πολιτείες και χωριά και σε δωμάτια κρύα
σαν ρουχαλάκι τρίβομαι απ' την πολυκαιρία

Πόσα χρόνια με παιδεύεις κι είν' οι πόρτες σου κλειστές
αν χαθώ θα με γυρεύεις, μια ζωή εσύ θα κλαις

Σε πολιτείες και χωριά και σε δωμάτια κρύα
σαν ρουχαλάκι τρίβομαι απ' την πολυκαιρία

Εσύ λουλούδι στο νερό κι εγώ στη φασαρία
παλεύω με το θάνατο και την αχαριστία

Πόσα χρόνια με παιδεύεις κι είν' οι πόρτες σου κλειστές
αν χαθώ θα με γυρεύεις, μια ζωή εσύ θα κλαις

Σε πολιτείες και χωριά και σε δωμάτια κρύα
σαν ρουχαλάκι τρίβομαι απ' την πολυκαιρία



Στον δίσκο έπαιξαν οι μουσικοί:

Κώστας Παπαδόπουλος, μπουζούκι
Γιάννης Μπιθικώτσης, μπουζούκι και μπαγλαμά
Βασίλης Ηλιάδης, μπουζούκι και μπαγλαμά
Κώστας Νικολόπουλος, κιθάρες
Τώνης Άγας, κιθάρα και μπαγλαμά
Ηλίας Κουλούρης, κρουστά
Τάσος Λιβέρης, κρουστά
Πάνος Γεωργοτάς, μπάσο
Τάσος Καρακατσάνης, πιάνο
Χ. Κωνσταντινίδης, πιάνο
Γιώργος Καραθανάσης, ακορντεόν

Η ηχογράφηση έγινε στο Studio Sierra με ηχολήπτη τον Γαβριήλ Παντζή. [πηγή: ogdoo.gr]


5 σχόλια:

Velvet είπε...

Ο Κουγιουμτζης
πρεπει να ειναι ο αγαπημενος σου
απο οτι φαινεται
Καλημερα ναχεις
....

Ελένη Μπέη είπε...

Καλησπέρα, Velvet2.
Ε, δεν το κρύβω πως είναι από τους πολύ αγαπημένους μου.

Vicky Papaprodromou είπε...

«Αυτό είναι πολύ ωραίο τραγούδι», είπε ο Κώστας Παπαδόπουλος σήμερα το πρωί που για χάρη μας ξανάκουσε όλον τον δίσκο, Ελένη.

Το επισημαίνω γιατί είναι ευκαιρία να τον ευχαριστήσουμε δημοσίως.

Πέρα από κορυφαίος μουσικός είναι και ανεξάντλητη πηγή πληροφοριών μας για το μεγαλύτερο μέρος των μουσικών μας παρουσιάσεων τα τελευταία χρόνια είτε πρόκειται για έργα στα οποία έχει παίξει ο ίδιος είτε για οτιδήποτε άλλο τον ρωτήσουμε.

Είναι ο δικός μας «συνεργάτης χωρίς όνομα» στις σελίδες μας, πράγμα που αποτελεί τιμή μας και καμάρι μας, για να μη μιλήσω και για την τύχη μας. :-)

Ελένη Μπέη είπε...

Πολύ καλά κάνεις και το επισημαίνεις, Βίκυ.

Είναι τόσα τα "ευχαριστώ" που του χρωστάμε που δεν ξέρω αν θα ξεχρεώσουμε ποτέ. Πρωτίστως για τη συνολική προσφορά του στη μουσική μας, μέσω της οποίας γίναμε καλύτεροι άνθρωποι. Αλλά και για την τιμή που μας έκανε να μας συμπεριλάβει στους φίλους του και να μας συνδράμει σε ό,τι τον χρειαστούμε για τις διάφορες μουσικές μας παρουσιάσεις στα ιστολόγια.

Ήταν μια εύνοια της τύχης ανέλπιστη η γνωριμία με έναν άνθρωπο που τόσο θαύμαζα από παιδί, καθώς τα περισσότερα από τα τραγούδια που αγάπησα πέρασαν από τα χέρια και τη μαγική πενιά του.

Vicky Papaprodromou είπε...

Ναι, μας έκανε καλύτερους ανθρώπους, όχι μόνο στην κατανόηση της μουσικής αλλά πρωτίστως στην ανάπτυξη ενός υψηλού προσωπικού αισθητήριου στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τις τέχνες και τα γράμματα, δηλαδή σε τελική ανάλυση την κοινωνία και τη ζωή.

Λες πως δεν ξέρεις αν θα ξεχρεώσουμε ποτέ. Λάθος. Ήδη ξεχρεώνουμε με παρουσιάσεις σαν αυτή που έκανες για το έργο του Σταύρο Κουγιουμτζή. Όσο υψηλότερου επιπέδου είναι όσα προβάλλουμε, τόσο μειώνεται το χρέος και έρχεται η διαβόητη ανάπτυξη και ανάκαμψη. :-)