Τρίτη 18 Μαΐου 2010

Το μπλου τζην / Σταύρος Κουγιουμτζής - Άκος Δασκαλόπουλος



Το μπλου τζην

Μουσική: Σταύρος Κουγιουμτζής
Στίχοι: Άκος Δασκαλόπουλος
Ερμηνεία: Κώστας Σμοκοβίτης
[Από τον δίσκο «Τραγούδια του καιρού μας» (1977)]


Το μπλου τζην σου καμαρώνεις
το κεντάς και το μπαλώνεις
Το κεντάς με λουλουδάκια
και μ’ αναρχικά στιχάκια

Με κοιτάς και αγριεύεις
που σου λέω σ’ αγαπώ
Σε φιλώ και κοροϊδεύεις
και με λες μικροαστό
Ντρέπεσαι που σ’ αγαπάω
πιο πολύ κι από το Μάο

Στη διαδήλωση ήσουν πρώτη
μπρος στον Άγνωστο Στρατιώτη
Έκαιγες μια εφημερίδα
ήμουνα εκεί και σ’ είδα

Με κοιτάς και αγριεύεις
που σου λέω σ’ αγαπώ
Σε φιλώ και κοροϊδεύεις
και με λες μικροαστό
Ντρέπεσαι που σ’ αγαπάω
πιο πολύ κι από το Μάο


Σημ.: Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1977. Περιλαμβάνει τραγούδια στο γνωστό ύφος του Σταύρου Κουγιουμτζή, ερμηνευμένα από τον Κώστα Σμοκοβίτη και την Αιμιλία Κουγιουμτζή. Οι στιχουργοί με τους οποίους συνεργάστηκε εδώ ο συνθέτης είναι ο Άκος Δασκαλόπουλος, ο Μιχάλης Μπουρμπούλης, η Βαρβάρα Τσιμπούλη, και ο Μ. Ταξείδης, ενώ υπάρχει κι ένα μελοποιημένο ποίημα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη.

Κατά περίεργο τρόπο ο δίσκος πέρασε σχεδόν απαρατήρητος. Από τα δώδεκα τραγούδια του επιτυχία γνώρισαν τρία ("Σαν τα τριαντάφυλλα", "Το καλοκαίρι το μορτάκι" κι "Η μικρή οθόνη"), ενώ στην αφάνεια έμειναν κάποια άλλα κατά τη γνώμη μου πολύ καλύτερα ("Το δρομάκι το παλιό", "Θα βάλω ρούχο δανεικό", "Παίρνω τους δρόμους", "Το λεωφορείο"). Ας του δώσουμε εδώ, μαζί, μια δεύτερη ευκαιρία.


____________________

ΠΗΓΗ: Άρωμα βινυλίου


3 σχόλια:

Vicky Papaprodromou είπε...

Κρίμα που δεν ζει ο μακαρίτης ο συνθέτης να του ζητήσουμε να μας δώσει μια δεύτερη ευκαιρία, Ελένη.

Δεν είμαι σίγουρη ούτε αν την αξίζουμε ούτε αν θα μας την έδινε, ξέρεις.

Ελένη Μπέη είπε...

Για το αν την αξίζουμε σίγουρη δεν είμαι ούτε κι εγώ, Βίκυ.

Να μας έδινε μια δεύτερη ευκαιρία; Τίνι τρόπω; Σάμπως ακόμα εδώ δεν είναι όλο το έργο του; Δεν το πήρε μαζί του, μας το άφησε κληρονομιά. Τι άλλη ευκαιρία καλύτερη απ' αυτήν να μας δώσει, δηλαδή; Κι εμείς τι κάνουμε; Βιαστικά αφήνουμε πίσω μας το χτες και προχωρούμε με βήμα γοργό προς το αύριο. Τώρα τι σόι αύριο είναι αυτό που δεν γνωρίζει και δεν πατά γερά στο χτες, φαίνεται από τα ...επιτεύγματά μας.

Vicky Papaprodromou είπε...

Μόνη σου το είπες. Δεν είναι σόι αύριο αυτό που δεν μπολιάζεται με τα καλά του παρελθόντος μας.