Τρίτη 13 Απριλίου 2010

Κάπου νυχτώνει / Σταύρος Κουγιουμτζής



Κάπου νυχτώνει

Μουσική - στίχοι: Σταύρος Κουγιουμτζής
Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας
[Από τον δίσκο «Νάτανε το 21» (1970)]


Γύρνα τις ώρες που χάθηκαν απόψε
κοίτα που φεύγεις πώς κλαίει το δειλινό.

Κάπου νυχτώνει
κι ο ήλιος παγώνει
χάνεται ο δρόμος και πού να σταθώ;
Κάπου βραδιάζει
μην κλαις, δεν πειράζει
πες πως τελειώνει ο κόσμος εδώ.

Αγέρας παίρνει απόψε τη ζωή μου
κλείνω τα μάτια, που φεύγεις να μη δω.

Κάπου νυχτώνει
κι ο ήλιος παγώνει
χάνεται ο δρόμος και πού να σταθώ;
Κάπου βραδιάζει
μην κλαις, δεν πειράζει
πες πως τελειώνει ο κόσμος εδώ.


12 σχόλια:

Τσουχτρα είπε...

Once in a lifetime Νερένια φιλενάδα μου τέτοια τραγούδια !

Καλή μέρα να έχεις !

Vicky Papaprodromou είπε...

Άλλο ένα πολύ καλό δείγμα της στιχουργικής ικανότητας του Σταύρου Κουγιουμτζή. Ωραιότατο τραγούδι!

Ελένη Μπέη είπε...

@ Μεδουσάκι,
once in a lifetime γράφονται. Αλλά quite a few times in one's lifetime one comes to realize how soothing and healing they can be.
Γι' αυτό και είναι all time classics.

Καλημέρα και σ' εσένα!


@ Βίκυ,
κινδυνεύουμε να γίνουμε κουραστικοί με τις τόσες φορές που έχουμε να επαναλάβουμε αυτό που λες. Όμως εμείς δεν θα σταματήσουμε να το λέμε, ε;

Vicky Papaprodromou είπε...

Και γιατί να σταματήσουμε; Δηλαδή, μας πειράζει να έχουμε πολλούς καλούς στιχουργούς; Τιμή μας και καμάρι μας να έχουμε όσο γίνεται περισσότερους άξιους συμπατριώτες.

Διάττων είπε...

Κάπου νυχτώνει αλλά στην παρούσα ιστοσελίδα φαίνεται να ξημερώνει με τις έξοχες αναρτήσεις της, η μία καθώς διαδέχεται την άλλη!

Συμφωνώ και με τη Βίκυ ότι δε θα πάψουμε να επαναλαμβάνουμε ότι καλό έχει βγάλει η χώρα μας. Θα έλεγα ότι είναι υποχρέωσή μας αυτό! Συμφωνώ κι επαυξάνω λοιπόν με το έργο που γίνεται εδώ (αλλά και σε μερικές άλλες διακεκριμένες ιστοσελίδες - ήδη ανέφερα ένα όνομα πριν).

Συμφωνώ κι επαυξάνω, κι ας έχω πάρει ένα διαφορετικό δρόμο. Είναι όμως παράλληλος δρόμος που κι αυτός βγάζει μπροστά, στον ίδιο ορίζοντα...

Ελένη Μπέη είπε...

Διάττοντα,
εγώ το βλέπω κάπως διαφορετικά αλλά η ουσία παραμένει η ίδια: έχουμε πάρει διαφορετικούς δρόμους που όμως συγκλίνουν στην καλή μουσική.

Τα δικά μου "μπλουζ" έχουν και ελληνικό στίχο και ελληνική μελωδία. Κατ' αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, μπορώ αλάθητα να ισχυριστώ : blues is my middle name, too. ;-)

Vicky Papaprodromou είπε...

Εσύ, μικρή, σταμάτα να βάζεις ταμπελάκια. Τι πάει να πει blues; Η μουσική είναι μία, οι μέθοδοι προσέγγισής της πάμπολλες, όσες κι οι ανθρώπινες ιδέες και σκέψεις, μα η ευαισθησία παραμένει φαινόμενο πανανθρώπινο και ή που την έχεις και την ακονίζεις (εκθέτοντας τον εαυτό σου ανηλεώς σε κάθε μορφή τέχνης) ή δεν την έχεις και τζάμπα ζεις.

Ελένη Μπέη είπε...

Μη μου συγχύζεσαι, εσύ. Αυτό ακριβώς εννοούσα. Ο Διάττοντας είμαι σίγουρη πως κατάλαβε. Blues ακριβώς αυτό είναι: μία από τις πολλές μεθόδους προσέγγισης. Όπως ακριβώς jazz, soul, rock, ..., ρεμπέτικο, δημοτικό, λαϊκό, ...

Παπαπα, έτοιμη για παρεξήγηση είσαι. :)))

Vicky Papaprodromou είπε...

Ο Τσιτσάνης έλεγε πάντα «το λαϊκό τραγούδι». Η λέξη «ρεμπέτικο» ήταν ανύπαρκτη για κείνον.

Διάττων είπε...

Χαίρομαι για τους καταπληκτικούς διάλογους που γίνονται εδώ. Να σημειώσω και το χιούμορ που παρατηρώ ενίοτε και μου αρέσει πολύ... Μια Καλημέρα στέλνω παντού...

Vicky Papaprodromou είπε...

Καλημέρα, Διάττοντα. :-)

Ελένη Μπέη είπε...

Καλημέρα σας!

Αν και κοντεύει μεσημέρι. :)