Όταν ανθίζουν πασχαλιές
Μουσική - στίχοι: Σταύρος Κουγιουμτζής
Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας
[Από τον δίσκο «Όταν ανθίζουν πασχαλιές» (1971)]
Είπες πως θά 'ρθεις να με βρεις
μα γέρασ' η καρδιά μου
κι ούτε πουλί φτερούγισε
μέσα στην ερημιά μου
Χελιδονάκι του Μαγιού
πόσο πολύ σου μοιάζω
όταν ανθίζουν πασχαλιές
κι όταν αναστενάζω
7 σχόλια:
Για μένα αυτό είναι το διαμάντι του δίσκου. Τα άλλα είναι ρουμπίνια, ζαφείρια κ.ο.κ. :-)
:) Δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ότι θα ταυτίζονταν οι απόψεις μας. Και τι διαμάντι! Τεράστιο. Δεν έδωσε τυχαία το όνομά του στον δίσκο.
Ε, ναι. Τόσο στη μουσική, όσο και στην ποίηση, ο τίτλος μιας συλλογής συνήθως συμπίπτει με τον τίτλο του τραγουδιού ή του ποιήματος που θεωρεί καλύτερο ο δημιουργός του. Συνήθως, όχι πάντα, έτσι;
Ναι, όχι πάντα. Παράδειγμα η προηγούμενη δισκογραφική δουλειά που παρουσίασα.
Ποτέ δεν κατάλαβα κι όσο κι αν έψαξα, δεν βρήκα μιαν εξήγηση γιατί ο δίσκος ονομάστηκε "Νάτανε το '21". Σίγουρα δεν ήταν αυτό το πιο δυνατό τραγούδι του.
Ανέπτυξα μια δική μου θεωρία ως προς αυτό, που σχετίζεται με την εποχή που κυκλοφόρησε ο δίσκος (επί δικτατορίας). Πώς να μην νοσταλγεί επαναστάσεις ο Σταύρος Κουγιουμτζής; Δεν ξέρω, βέβαια, αν ευσταθεί η θεωρία μου... πιθανότατα όχι. Αλλά μπορεί να μην το μάθω ποτέ.
Η θεωρία σου δεν ευσταθεί. Ορθώς πήρε αυτόν τον τίτλο ο δίσκος. Ήταν ο πιο αβανταδόρικος.
Ένας δίσκος δεν φτάνει να έχει καλά τραγούδια. Για να τ' ακούσει όσο γίνεται περισσότερος κόσμος, πρέπει και να προσελκύσει τους αγοραστές. Με τι; Με τους συντελεστές του, αλλά πρωτίστως με το όνομά του. Αυτό είναι βασική αρχή του μάρκετινγκ.
Θα μου πεις, μάρκετινγκ στην τέχνη; Ε, ναι. Αλλιώς τα τραγούδια που αγαπάς θα τα είχε φάει το μαύρο σκοτάδι στα συρτάρια των δημιουργών τους.
Δεν είπα πως ήταν λάθος που ονομάστηκε έτσι ο δίσκος.
Αλλά το ένστικτό μου μου λέει πως δεν αποκλείεται στην στιχουργό αυτό να αποτέλεσε την πηγή τής έμπνευσής της: ο συνειρμός της τουρκικής σκλαβιάς και καταπίεσης. Ο στίχος έχω την αίσθηση πως υπαινίσσεται πιο πολλά απ' όσα λέει κι απηχεί θέσεις τόσο της στιχουργού όσο και του συνθέτη.
Και βέβαια, μεσούσης της δικτατορίας όντως λειτουργούσε σαν κράχτης κι ίσως έτσι πήρε το όνομά του ο δίσκος και για λόγους μάρκετινγκ. Μπορεί κάποτε να μας λυθεί η απορία, μπορεί και όχι. Σημασία έχει πως πρόκειται για έναν εξαιρετικό δίσκο με δίχως ένα τραγούδι για πέταμα, σε αντίθεση με την πλειονότητα των δίσκων που κυκλοφορούν σήμερα.
Συνεχίζω να πιστεύω ότι και σήμερα να 'βγαινε ο δίσκος τον ίδιο τίτλο θα είχε.
Δημοσίευση σχολίου