Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

Αν ήτανε να σ' αρνηθώ / Σταύρος Κουγιουμτζής



Αν ήτανε να σ' αρνηθώ

Μουσική - στίχοι: Σταύρος Κουγιουμτζής
Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας
[Από τον δίσκο «Όταν ανθίζουν πασχαλιές» (1971)]


Αν ήτανε να σ' αρνηθώ
μια μέρα απ' τη ζωή μου
να σταύρωνα τα χέρια μου
και να 'βγαινε η ψυχή μου

Και πριν προλάβαινα να πω
ένα παλιό τραγούδι
να μου 'κοβε τα νιάτα μου
ο χάρος σαν λουλούδι

Αν ήθελα να σ' άφηνα
μια ώρα από κοντά μου
το γέλιο να γινότανε
φαρμάκι στην καρδιά μου

Και πριν προλάβαινα να πω
ένα παλιό τραγούδι
να μου 'κοβε τα νιάτα μου
ο χάρος σαν λουλούδι

14 σχόλια:

Vicky Papaprodromou είπε...

Τι ομορφιά! Από τα πιο γλυκά τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή.

Ελένη Μπέη είπε...

Περίμενε. Είμαστε ακόμα στην αρχή τού δίσκου. Κρύβονται σ' αυτόν μερικά μικρά και μεγάλα διαμάντια. :-)

Vicky Papaprodromou είπε...

Ε, ναι. Το ξέρω. Αλλά να μη το λέμε κιόλας αυτό που νιώθουμε;

Ελένη Μπέη είπε...

Και βέβαια να το λέμε. Θέλει και ρώτημα;

Vicky Papaprodromou είπε...

Δεν σου ξαναμιλάω [ως το επόμενο τραγούδι]. Μου 'κοψες τη φόρα νωρίτερα που μου είπες να περιμένω.

Ελένη Μπέη είπε...

Γιατί, θαρρείς εμένα μού είναι εύκολο να περιμένω, όταν ξέρω τι τραγούδια έπονται; Αλλά "ανάγκα και θεοί πείθονται".[Λέει το γνωμικό, μην μου πεις τώρα πως είμαι ψώνιο και με θεωρώ θεό.]

Διάττων είπε...

Δεν είναι ν' αρνηθεί κανείς ούτε αυτά τα ΜΟΝΑΔΙΚΑ τραγούδια αλλά κι ούτε κι αυτές τις έξοχες αναρτήσεις!

Καλή δύναμη αγαπητή μου φίλη για τη συνέχεια...

Ελένη Μπέη είπε...

Σ' ευχαριστώ πολύ, Διάττοντα!
Τη δύναμη την παίρνω από τη χαρά τής μοιρασιάς.

Vicky Papaprodromou είπε...

Άκουσα ότι μοιράζετε κάτι εσείς εδώ και ήρθα τρέχοντας. Κουπόνια δίνετε;

Ελένη Μπέη είπε...

Μοιραζόμαστε, δεν μοιράζουμε. Κι έχεις κι εσύ μερίδιο, δεν χρειάζεται να λαχανιάζεις στο τρέξιμο. :-))

Vicky Papaprodromou είπε...

Άμα είναι αυτό που θα μου δώσεις να το κόψεις στα δύο, στα τέσσερα, στα οκτώ και πάει λέγοντας, φεύγω. Πάω αλλού που μπορεί να δίνουν κουπόνια.

Ελένη Μπέη είπε...

Παπαπα, αχάριστο πλάσμα. Βρήκες και τη στιγμή να με πειράξεις, τώρα που έχω μπελάδες. :(

Vicky Papaprodromou είπε...

Σιγά τους μπελάδες. Λες κι η Καλαμάτα έγινε αίφνης Ισλανδία κάνεις πια. :P

Ελένη Μπέη είπε...

Μωρέ, λες κι έγινε άλλος πλανήτης αισθάνομαι τώρα. Βρίσκουν τη στιγμή και σκάνε μύτη οι μπελάδες.

Μάθαμε τα ακέραια και δεν μπορούμε τα μισά, τα τέταρτα, τα όγδοα και πάει λέγοντας, εεεε; Μόνο παράπονο δεν δικαιούσαι να έχεις, φιλενάδα.