Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Ήταν πέντε, ήταν έξι / Σταύρος Κουγιουμτζής



Ήταν πέντε, ήταν έξι

Μουσική - στίχοι: Σταύρος Κουγιουμτζής
Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας
[Από τον δίσκο «Μικρές πολιτείες» (1974)]


Ήταν πέντε, ήταν έξι κι έγινε επτά
το παράπονο με πήρε κι έκλαψα πικρά
έκλαψα για τη ζωή μου και για το γραφτό
το ρολόι μου δείχνει οχτώ

Διάβασα τα γεγονότα και την κοσμική
για ποδόσφαιρο, για φόνους και πολιτική
Στην Ασία φασαρίες, πείνα κι ερημιά
το ρολόι μου δείχνει εννιά

Μια γειτόνισσα απλώνει ρούχα καθαρά
Πλένει με μια νέα σκόνη κι είν' αστραφτερά
Με τραγούδια για τη φτώχεια και την ξενιτιά
ρετιρέ παίρνω στην Κηφισιά

Τα λουλούδια δεν μυρίζουν -είναι πλαστικά
Ένα φίλο και μια αγάπη είχα μια φορά
Τώρα βρέχει, κάποιος τρέχει -δεν μπορώ να δω-
το ρολόι σταμάτησ' εδώ




5 σχόλια:

Vicky Papaprodromou είπε...

Το λατρεύω αυτό το τραγούδι, να 'χεις υπόψη.

a-kentavrou είπε...

Kαλησπέρα
Είδα το εικονίδιο σου και είπα να σε γνωρίσω Ιντερνετικά.
Στη Καλαμάτα ήρθα πέρυσι εκδρομή.
Η έκφραση «κοινή» της Υπατίας μου τράβηξε και μένα τη προσοχή.
Επίσης τα σχόλια της Υπατίας, ξεπέρασαν την ανάρτηση μου.
Καλό βράδυ

Ελένη Μπέη είπε...

@ Βίκυ,
να σου πω πως δεν είσαι η μόνη θα είναι μάλλον πλεονασμός, ε; :)


@ a-kentavrou,
καλωσόρισες, αστερισμέ.
Ελπίζω η Καλαμάτα να στάθηκε φιλόξενη για σένα.

Το έχει αυτό η Υπατία: και την προσοχή τραβά και σχολιάζει κάτι παραπάνω από εύστοχα. Δεν της το έχω εκφράσει ποτέ, αλλά είναι από τις περιπτώσεις που με κάνουν να χαίρομαι που μπήκα σε τούτη την ιντερνετική περιπέτεια.

Χάρηκα για τη γνωριμία.
Καλό βράδυ και σ' εσένα.

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Τώρα θύμωσα!
Τόσες μέρες παίζεις με τις χορδές παιδικών και νεανικών αναμνήσεων και σιωπώ απολαμβάνοντας σταλαγματιά σταλαγματιά τις μουσικές σου επιλογές σιωπηλά. Και σήμερα πια, που χτύπησες και νεύρο ψυχής με αυτό το τραγούδι και πρέπει οπωσδήποτε κάτι να πω για τον γλυκό του πόνο... Σήμερα βρήκατε εσύ κι ο Κένταυρος τη μέρα να μιλάτε για μένα. Θυμός! Και αμηχανία! Και κοριτσίστικη ερυθρίαση!
Ευχαριστώ πολύ, αλλά και οι δύο δεν έχετε καταλάβει ότι οι ακροατές είναι αυτοί που καθοδηγούν τον ομιλητή και η παρέα είναι αυτή που χαρακτηρίζει τα άτομα.
Κένταυρε, καλέ μου συνάδελφε, στη δική σου γωνιά είναι που πετυχαίνω ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Δεν έχω καταφέρει εγώ να προκαλέσω κάτι ανάλογο. Κάποια ένδειξη δεν είναι αυτό;
Νερένια μου, όταν τελειώσει η φούρια των εξετάσεων, θα πρέπει να κάνω μια ανάρτηση μόνο με τα κοινά σημεία μας που ανακαλύψαμε στην πορεία! Αυτό λέει αρκετά!
Για την ώρα άσε ν' απολαύσω άλλη μια φορά το τραγούδι μου και μετά θα πάω να ξεσκονίσω τις θήκες από τα αγαπημένα βινίλια :)

Ελένη Μπέη είπε...

Καλά, το καταλάβαμε πως δεν σ' αρέσουν οι φιλοφρονήσεις. Είπα κι εγώ να σε "κουτσομπολέψω" λιγάκι και πιάστηκα στα πράσα. Ας είναι!

Απόλαυσε το τραγούδι σου κι όποιο ακόμα παίξω που σ' αρέσει (έχει μέεεελλον τούτη η παρουσίαση -πολυγραφότατος ο Κουγιουμτζής και δεν θα τσιγκουνευτώ τις αναρτήσεις).

Αλλά μην τάξεις σε παιδί, δε λένε; Πού να δεις στα νερόπαιδα! Τουτέστιν, την περιμένω την ανάρτηση μετά τις εξετάσεις. :)))