Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009

Τι είν' αυτό που το λένε αγάπη


Όχι, μην τρομάζετε. Καθόλου δεν έχω σκοπό ν' αμπελοφιλοσοφήσω ψάχνοντας την απάντηση σ' ένα τέτοιο ...δυσεπίλυτο πρόβλημα. Για το ομώνυμο τραγούδι πρόκειται, που είναι μια από τις κλασικές επιτυχίες του ελαφρού λεγόμενου τραγουδιού.

Γραμμένο εκεί στα τέλη της δεκαετίας του '50 αγαπήθηκε πολύ και μέχρι σήμερα έχει γνωρίσει πολλές επανεκτελέσεις. Το 1957 χρησιμοποιήθηκε στην ταινία "Το παιδί και το δελφίνι" ("Boy on a dolphin") του Jean Negulesco, όπου το τραγουδούσαν η πρωταγωνίστρια της ταινίας Σοφία Λόρεν και ο γνωστός τροβαδούρος Τώνης Μαρούδας. Λέγεται πως η Σοφία Λόρεν, που έμενε στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία, διδάχτηκε τους στίχους από τις καμαριέρες.


Σε πρώτη εκτέλεση το τραγούδησε η Νάντια Κωνσταντοπούλου. Μερικές ακόμα ενδιαφέρουσες ερμηνείες είναι της Φλέρυς Νταντωνάκη, της Χαρούλας Αλεξίου, της Αλέκας Κανελλίδου, του Γιάννη Πάριου και της Νάνας Μούσχουρη. Στο soundtrack της ταινίας στην αγγλική εκδοχή του το τραγουδάει η Julie London, ενώ το έχει τραγουδήσει και ο Harry Belafonte.

Ως δημιουργοί του αναφέρονται ο Τάκης Μωράκης στη μουσική και ο Γιάννης Φερμάνογλου στους στίχους. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι κάπως διαφορετική. Τους στίχους του τραγουδιού έχει γράψει η Δανάη Στρατηγοπούλου -η γνωστή Δανάη, ερμηνεύτρια των τραγουδιών του Αττίκ και μεταφράστρια του Πάμπλο Νερούδα- αλλά τους παραχώρησε, όπως και πολλούς άλλους, στο φίλο της δημοσιογράφο Γιάννη Φερμάνογλου. Στο βίντεο που ακολουθεί την παρακολουθούμε να εξιστορεί στο δημοσιογράφο και μουσικό Δαυίδ Ναχμία τι ακριβώς συνέβη.


14 σχόλια:

Διάττων είπε...

Ανάρτηση υψηλού ποιοτικού αναστήματος! Τέτοιες αναρτήσεις ανεβάζουν όλο το επίπεδο του διαδικτύου! Και το τραγούδι αποτελεί κόσμημα στην ιστορία της ελληνικής πολιτισμικής παραγωγής! Όσο για την εκτέλεση με τη Λόρεν, έμεινα άναυδος, δεν την ήξερα!

Καλό σου Σαββατοκύριακο αγαπητή μου φίλη...

Θεία Θ είπε...

Ωραία καλημέρα με περίμενε εδώ με αυτό το τραγούδι, τη Σοφία και τις πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Τι γυναίκα αυτή η Δανάη!!

Ελένη Μπέη είπε...

Διάττοντα,
επιστρέφοντας από τη δική σου γειτονιά, σε βρήκα στα μέρη μου. Πώς δε συναντηθήκαμε στο δρόμο; :))

Καλά τα λες για το τραγούδι. Χαίρομαι που σου αρέσει κι εσένα.

Ελένη Μπέη είπε...

Θεία Θ,
ναι, της πρέπει ένα ξεχωριστό αφιέρωμα κάποια στιγμή. Είχα την τύχη πιτσιρίκα εντελώς απρόσμενα να τη γνωρίσω από κοντά και να συνομιλήσω μαζί της.

Τσουχτρα είπε...

Λέω να κρατήσω την εκτέλεση της Λόρεν γιατί...έτσι !

Καλημέρα Νερένια φιλενάδα μου !

Ελένη Μπέη είπε...

Χαχαχαχα! Καθόλου δε διαφωνώ, Τσούχτρα μου. Κάθε άλλο. Επειδή, γι' αυτό!

Καλό σου Σαββατοκύριακο!

Artanis είπε...

Το παιδί και το δελφίνι το έχω δει...
Εγώ τις άλλες εκτελέσεις δεν ήξερα :)
Σε φιλώ, πάω να ρίξω μια ματιά...

ΣΤΟ ΒΑΓΟΝΙ είπε...

Διαχρονικό τραγουδάκι (μαζί με τον προβληματισμό που συνοδεύει). Λογικό, θα μου πεις, όσο αγαπιόμαστε... Δεν είχα ιδέα για το δρόμο που έχει διανύσει, ευχαριστούμε πολύ για τις πληροφορίες. Καλή εβδομάδα!

Ελένη Μπέη είπε...

Artanis μου,
εγώ πάλι έχω ακούσει τις διάφορες εκτελέσεις του τραγουδιού, αλλά δεν έχω δει την ταινία.

Την έψαξα ανεπιτυχώς. Όχι πως περιμένω να είναι καμιά ταινιάρα, αλλά καταδύσεις έχει, Σοφία έχει, μουσικάρα έχει,... μου αρκούν αυτά για να θέλω να τη δω.

Ελένη Μπέη είπε...

Βαγόνι,
πόσο μελάνι έχει χυθεί γι' αυτήν κι ακόμα αναρωτιόμαστε τι είναι. Εγώ λέω ας την αξιωνόμαστε κι ας μην μπορούμε να την ορίσουμε -το μυστήριο είναι και γοητεία καμιά φορά.

Όσο για τις πληροφορίες γύρω από το τραγούδι... γενικά μου αρέσει να μαθαίνω τέτοια πράγματα που κρύβονται πίσω απ' τα τραγούδια και τη δημιουργία τους. Είναι όπως όταν αγαπάς κάποιον άνθρωπο και θέλεις να μάθεις τα στοιχεία της προσωπικότητάς του.

Καλή εβδομάδα και σ' εσένα!

Κούκος είπε...

Εγώ λέω, ότι καταευχαριστήθηκα και την ανάρτηση και το τραγούδι!
Άμα ήξερα και τί είναι αυτό που το λένε αγάπη...

Ελένη Μπέη είπε...

Κούκε,
έχεις επανειλημμένα μιλήσει γι' αυτήν στα γραπτά σου.

Αλήθεια, πότε θα εγκαινιάσεις τη δεύτερη εκατοντάδα; :)

Rena Fan είπε...

Σας ανακάλυψα λόγω των κοινών γνωστών μας bosko και Σιδερή και χάρηκα ιδιαίτερα όχι μόνο για το περιεχόμενο του blog αλλά και για τη γεωγραφική γειτνίασή μας (ζω στην Αρκαδία αυτόν τον καιρό...).

Καλή συνέχεια σε όλα!

Ελένη Μπέη είπε...

@ Rena Fan,
καλωσήρθες λοιπόν από τα μέρη μου και σ' ευχαριστώ για το σχόλιο και τα καλά λόγια.

Είδα κι εγώ τις προάλλες στου Bosko για τη γνωριμία σου με το Σιδερή και σκόπευα να σε επισκεφτώ. Με πρόλαβες, αλλά θα περάσω σύντομα.

Το Σιδερή τον γνωρίζω μόνο τόσο όσο έλεγα στο σχόλιό μου στο ποστ του Bosko. Δεν είμαστε φίλοι. Τον γνωρίζω όμως πολύ καλά ως μουσικό παραγωγό γιατί με το Δεύτερο Πρόγραμμα η σχέση μου κρατάει πολλά πολλά χρόνια. Παρακολουθώ τις εκπομπές του και κάποτε συνομιλούσαμε μέσα από το τσατ ρουμ του Δεύτερου. Από αυτές τις συνομιλίες μας δεν ξεχνώ μια κουβέντα που μου είπε ένα απόγευμα σχολιάζοντας την παρατήρησή μου ότι οι παλαιότεροι τραγουδιστές είχαν διακριτές φωνές σε αντίθεση με τους σύγχρονους που μοιάζουν όλοι ίδιοι. "Γιατί εκείνων ήταν φωνές", μου είχε πει, "κι όχι απλά ήχοι".

Χάρηκα ιδιαίτερα που τον γνώρισα ένα βράδυ που μαζευτήκαμε στις "Διαδρομές" όλη η τότε παρέα του τσατ.

Να είσαι καλά!