Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

k.d. lang

Η φωτογραφία είναι από εδώ


Η Kathryn Dawn Lang γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1961 στο Edmonton της επαρχίας Alberta του Καναδά. Είναι περισσότερο γνωστή με το καλλιτεχνικό της όνομα, k.d. lang, το οποίο γράφει μόνο με πεζά γράμματα χρησιμοποιώντας τα αρχικά της χωρίς κενά ανάμεσά τους.

Ήταν εννέα μηνών όταν η οικογένειά της μετακόμισε στο Consort της Alberta όπου μεγάλωσε με τα αδέρφια της. Η μητέρα της ήταν δασκάλα ενώ ο πατέρας της ήταν ο ιδιοκτήτης τού τοπικού εμπορικού καταστήματος. Το μικρότερο από τέσσερα παιδιά, ανακάλυψε μόνη της ήδη από τα πέντε της χρόνια τα περισσότερα απ' όσα χρειαζόταν να γνωρίζει για τον εαυτό της: πως, δηλαδή, αισθανόταν έλξη περισσότερο για τα κορίτσια παρά για τα αγόρια και πως διέθετε μια εκπληκτική φωνή.

Μολονότι μεγάλωσε σ' ένα καθαρά αγροτικό περιβάλλον, οι αρχικές μουσικές της επιρροές δεν προέρχονται από τη μουσική country. Ανατράφηκε σε μια οικογένεια που μελετούσε κλασική μουσική και πιάνο. Αν και τραγουδούσε από πέντε χρονών, όταν ήταν μικρή ήθελε να γίνει παίκτρια του βόλεϊ και κινηματογραφίστρια. Η αγάπη της για το τραγούδι παρέμενε άσβεστη. "Σπούδαζα πιάνο", λέει, "αλλά απλώς προσποιόμουν. Ο αδερφός κι οι αδερφές μου ήταν πολύ καλοί πιανίστες, αλλά εγώ δεν μπορούσα να υποφέρω τη θεωρία και τα μαθηματικά, οπότε ο δάσκαλός μου μου είπε "γιατί δε δοκιμάζεις να τραγουδήσεις;". Είχα πάντα απόλυτη αίσθηση της κλίσης μου και γι' αυτό ουδέποτε έδωσα σημασία στις σχολικές σπουδές. Απέτυχα σε όλα, ακόμα και στο απολυτήριο του γυμνασίου. Μπήκα στο μουσικό κολέγιο, επειδή το τμήμα ήταν καινούριο και μόνο τέσσερις είχαν κάνει αίτηση εγγραφής".

Στο κολέγιο ασχολήθηκε για ένα διάστημα και με την υποκριτική τέχνη. Κάποια φορά κι ενώ προετοιμαζόταν να πρωταγωνιστήσει σε μια κολεγιακή θεατρική παραγωγή βασισμένη στην πολυτάραχη ζωή τής τραγουδίστριας της country Patsy Cline , ανακάλυψε τη μουσική της. Γοητεύτηκε από τη συναισθηματική προσέγγιση της Cline στις ερμηνείες της, εντυπωσιάστηκε από τη ζωή της και απορροφήθηκε σε τέτοιο βαθμό που αποφάσισε να γίνει επαγγελματίας τραγουδίστρια.

Πράγματι, το 1983 με τη βοήθεια του κιθαρίστα Ben Mink σχημάτισε ένα γκρουπ το οποίο ονόμασε The Reclines (προς τιμήν τής Patsy Cline) και ηχογράφησε το πρώτο της άλμπουμ "Friday Dance Promenade" , το οποίο έλαβε θετικά σχόλια σε ανεξάρτητα έντυπα. Ακολούθησε το "A Truly Western Experience" που κυκλοφόρησε το 1984, έλαβε ακόμα πιο θετικές κριτικές και τελικά έστρεψε πάνω της την προσοχή του καναδέζικου κοινού. Το 1985 η k.d. lang κέρδισε το βραβείο Juno ως η πιο πολλά υποσχόμενη τραγουδίστρια. Αυτό ήταν το πρώτο από τα συνολικά οχτώ βραβεία Juno που έχει κερδίσει μέχρι σήμερα.

Το αμερικανικό κοινό την πρόσεξε όταν συνεργάστηκε και περιόδευσε με τον Roy Orbison ως μία εκ των τριών τραγουδιστριών που τον συνόδευαν στα φωνητικά. Κι ήταν πάλι ο Orbison που έδωσε καινούρια ώθηση στην καριέρα της όταν την επέλεξε να ηχογραφήσουν μαζί ως ντουέτο για τις ανάγκες της ταινίας του Jon Cryer "Hiding Out" (1987) την κλασική επιτυχία του "Crying". Η συνεργασία τους αυτή τους απέφερε το βραβείο Grammy καλύτερης συνεργασίας στα φωνητικά το 1989. Αυτό ήταν το πρώτο από τα τέσσερα συνολικά βραβεία Grammy που κέρδισε η k.d. lang . Τα άλλα τρία ήταν : α) 1990 - Καλύτερης γυναικείας country ερμηνείας, για το άλμπουμ "Absolute Torch and Twang, β) 1993 - Καλύτερης γυναικείας ποπ ερμηνείας, για το τραγούδι "Constant Craving" και γ) 2004 - Καλύτερου άλμπουμ παραδοσιακής ποπ, για το "A Wonderful World" (το μοιράστηκε με τον Tony Bennett).


Στο ενεργητικό της μέχρι στιγμής μετράει δώδεκα άλμπουμς μεταξύ των οποίων ιδιαίτερη επιτυχία γνώρισαν το "Shadowland" (1988), που έγινε πλατινένιο στον Καναδά και χρυσό στις ΗΠΑ, το "Absolute Torch and Twang" (1989), επίσης πλατινένιο στον Καναδά και χρυσό στις ΗΠΑ, το "Ingénue" (1992), που περιείχε την πιο δημοφιλή επιτυχία της με τίτλο "Constant Craving" και που έγινε δύο φορές πλατινένιο στον Καναδά και πολλαπλά πλατινένιο στις ΗΠΑ, το "All You Can Eat" (1995), χρυσό σε Καναδά και ΗΠΑ, και η συλλογή κομματιών άλλων καλλιτεχνών με θέμα το κάπνισμα με τίτλο "Drag" (1997), που έγινε χρυσή στις ΗΠΑ.


Τα τέσσερα τελευταία της άλμπουμς, που κυκλοφόρησαν από το 2000 και μετά, δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες του κοινού της. Ωστόσο, το "A Wonderful World" (2002), στο οποίο συνεργάστηκε με τον Tony Bennett και κέρδισε το τέταρτό της βραβείο Grammy, έγινε χρυσό στις ΗΠΑ, ενώ το "Hymns of the 49th Parallel" (2004) που περιείχε επανεκτελέσεις κομματιών Καναδών τραγουδοποιών, όπως η Joni Mitchell, ο Leonard Cohen, ο Neil Young, κ.ά. έγινε πλατινένιο στον Καναδά.

Η φωνή της, εντελώς αφτιασίδωτη, διακρίνεται για την τονική της τελειότητα ενώ η χρωματική της παλέτα περιλαμβάνει αποχρώσεις από το κράτημα μιας ψηλής νότας έως τον απαλό παλλόμενο ψίθυρο. Η ίδια θεωρεί πως η φωνή της είναι περιορισμένη κι αμφισβητεί όσους πιστεύουν πως μπορεί να τραγουδήσει οτιδήποτε. Την ανησυχεί η τάση της να προσθέτει παραπάνω συναίσθημα στο τραγούδι αντί απλώς να μπαίνει μέσα σ' αυτό, και αποδοκιμάζει μερικές από τις διασημότερες ερμηνείες της, ιδιαίτερα αυτήν του ντουέτου με τον Roy Orbison.

 Το 1992 αποκάλυψε την ομοφυλοφιλία της, γεγονός που θα μπορούσε να έχει επικίνδυνες συνέπειες στην καριέρα της, καθώς η περιοχή του Nashville, εκεί δηλαδή όπου είχε τη μεγαλύτερη απήχηση η country μουσική της, ήταν γνωστό πως δεν αποδεχόταν όσους ξέφευγαν από τα όρια του κοινώς αποδεκτού. Όμως το "Ingénue" που κυκλοφόρησε εκείνη τη χρονιά ελάχιστη σχέση είχε με την country, της χάρισε μάλιστα ένα νέο κοινό. Η εύθραυστη έτσι κι αλλιώς σχέση της με το σκληροπυρηνικό country κοινό χάλασε τελικά, όταν υιοθέτησε τη χορτοφαγία και συμμετείχε σε εκστρατείες υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων. Η ακτιβιστική της δράση περιλαμβάνει συμμετοχή και υποστήριξη δράσεων για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, καθώς και για την έρευνα για την καταπολέμηση του ιού του AIDS. Υποστήριξε επίσης και την υπόθεση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Θιβέτ. Μάλιστα τον Απρίλιο του 2008 έλαβε μέρος σε σχετική διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Καμπέρα την ώρα που γινόταν η μεταφορά της φλόγας των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου 2008 διαμέσου της αυστραλιανής πρωτεύουσας.

___________________      


ΠΗΓΕΣ: Για την ανάρτηση χρησιμοποιήθηκαν οι εξής πηγές:

1 σχόλιο:

Artanis είπε...

Την άκουγα πολύ, στα τέλη της δεκαετίας του '80, μετά απλώς μου πέρασε...
Τα υπόλοιπα προσωπικά της δεν μου κάνουν εντύπωση, ο καθένας ζει τη ζωή του όπως θέλει...
Σημασία έχει να είναι ευτυχισμένη...
Καλό σου βράδυ...