Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

Οδυσσέας Ελύτης, Τ' ανώτερα μαθηματικά μου...

Σαν σήμερα, στις 2 Νοεμβρίου 1911, γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης ο μεγάλος μας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης.

Από την ενότητα ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ [VIII - XIV]

XIV

Τ' ΑΝΩΤΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΜΟΥ τα έκανα στο Σχολείο της θάλασσας. Ιδού και μερικές πράξεις για παράδειγμα :

(1) Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει : με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.

(2) Το γινόμενο των μυριστικών χόρτων επί την αθωότητα δίνει πάντοτε το σχήμα κάποιου Ιησού Χριστού.

(3) Η ευτυχία είναι η ορθή σχέση ανάμεσα στις πράξεις (σχήματα) και στα αισθήματα (χρώματα). Η ζωή μας κόβεται, και οφείλει να κόβεται, στα μέτρα που έκοψε τα χρωματιστά χαρτιά του ο Matisse.

(4) Όπου υπάρχουν συκιές υπάρχει Ελλάδα. Όπου προεξέχει το βουνό απ' τη λέξη του υπάρχει ποιητής. Η ηδονή δεν είναι αφαιρετέα.

(5) Ένα δειλινό στο Αιγαίο περιλαμβάνει τη χαρά και τη λύπη σε τόσο ίσες δόσεις που δεν μένει στο τέλος παρά η αλήθεια.

(6) Κάθε πρόοδος στο ηθικό επίπεδο δεν μπορεί παρά να είναι αντιστρόφως ανάλογη προς την ικανότητα που έχουν η δύναμη κι ο αριθμός να καθορίζουν τα πεπρωμένα μας.

(7) Ένας "Αναχωρητής" για τους μισούς είναι, αναγκαστικά, για τους άλλους μισούς, ένας "Επερχόμενος".


Οδυσσέας Ελύτης, Ο Μικρός Ναυτίλος, εκδ. ΙΚΑΡΟΣ, Αθήνα 1985. 



8 σχόλια:

Διάττων είπε...

Αυτές είναι οι ημερομηνίες και τα πρόσωπα που πρέπει να θυμόμαστε! Επικροτώ την ανάρτησή σου αγαπητή μου φίλη!

Καλό μεσημέρι...

Roadartist είπε...

Από τα πιο αγαπημένα μου ποιήματα του Ελύτη.. Το είχα βάλει κ εγώ τέτοια μέρα παλιότερα.. Μεγαλειώδες!!!

Αστρο - Συμμορίτες είπε...

Και μια που βουτήκαμε ως εδώ σήμερα ειδικά, έχουμε αφιέρωμα εκτενές στον σπουδαίο Ελύτη.
Καλό μήνα.

Ελένη Μπέη είπε...

@ Διάττοντα,
κι αν οι ημερομηνίες ξεχαστούν καμιά φορά, τα πρόσωπα και το έργο τους μείναν εσαεί χαραγμένα βαθιά στην ψυχή.


@ Roadartist,
αυτά παθαίνει κανείς όταν δεν είναι επιμελής αναγνώστης των ιστολογίων. Είσαι πολυγραφότατη, δεν έχω εξαντλήσει τα αφιερώματά σου ακόμη. Τον Ελύτη σου ούτε τον έχω ανοίξει ακόμα. Οπότε, συγχώρα την ταύτιση στις αναρτήσεις. Τούτο είναι και δικό μου πολυαγαπημένο από χρόοοονια.


@ Αστρο-Συμμορίτες,
καλωσήρθατε κι ελπίζω να ...σκουπιστήκατε καλά μετά τη βουτιά - δεν είναι για κρυώματα με τέτοιον καιρό.
Οσονούπω θα περάσω απ' τα μέρη σας.

55fm είπε...

Νερένια μου,είσαι δύναμη!
Πολυαγαπημένο αυτό, αλλά και πολλά άλλα...
Φιλιά

Τζούλια Φορτούνη είπε...

Πρώτη φορά σ’ ενός νησιού τα χώματα
δύο του Νοεμβρίου ξημερώματα

βγήκα να δω τον κόσμο και μετάνιωσα
τα «ζόρικα» που λεν αμέσως τά’ νιωσα

Μήνες εννέα πριν την πρώτη μέρα μου
δούλευα για το σπέρμα του πατέρα μου

και πεντακόσιους τρεις κατά συνέχεια
μετά –για την ψευτιά και την ανέχεια

δύσκολο δύσκολο της ζωής το πέρασμα
και να μην βγαίνει καν ένα συμπέρασμα

Μέσα στον εαυτό μου τόσο κρύφτηκα
που μήτε ο ίδιος δεν το αντιλήφθηκα

Ώσπου μια μέρα το’ φερε η περίσταση
κι αγάπησα χωρίς καμιάν αντίσταση

αλλά και στην προσπάθεια την ελάσσονα
πάντοτε βρε παιδί μου τα θαλάσσωνα

πρώτον διότι κυνηγούσα το Άπιαστο
και δεύτερο γιατ’ ήμουν είδος Άμοιαστο

Εφ’ ώ και αφού την τύχη μου σιχτίρισα
πίσω στον εαυτό μου ξαναγύρισα

Οδυσσέας Ελύτης

Ελένη Μπέη είπε...

@ μωβ,
τι καλά που έκανες και παρέθεσες αυτούς τους στίχους!

Να πούμε μόνο πως είναι από τη "Μαρία Νεφέλη" του Ελύτη για όποιον δεν το έχει υπόψη του ή θελήσει να το ψάξει.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

ναι ...σωστά... ξέχασα να αναφέρω την αγαπημένη μου ποιητική συλλογή... αυτή που στιγμάτισε τη ζωή μου κι έδωσε το όνομά της στην κόρη μου΄: Μαρία Νεφέλη...
"κι έχω για μόνο μου όπλο, μόνη μου άμυνα, τα νύχια μου τα μωβ σαν τα κυκλάμινα"

την καλησπέρα μου Νερένια