Ένα χειμωνιάτικο απομεσήμερο εκεί γύρω στις αρχές της δεκαετίας του '90 είμαι προσκεκλημένη στο σπίτι μιας φίλης για ν' ακούσουμε μαζί τα πρόσφατα αποκτήματά της. Πλάι στο πικάπ ένας διόλου ευκαταφρόνητος σωρός από βινύλια. Οι καφέδες ετοιμάστηκαν στα γρήγορα και πήραμε θέση στο μικρό αλλά τόσο ζεστό σαλονάκι. Εγώ με προσμονή (η φίλη μου ήταν τότε ψαχτήρι από τα λίγα με καμία απολύτως προκατάληψη ως προς τα είδη της μουσικής -- άκουγε τα πάντα) χάζευα τα εξώφυλλα των δίσκων και με την άκρη του ματιού την παρακολουθούσα καθώς έβαζε τον πρώτο στο πικάπ. Θα πέρασαν δεν ξέρω πόσες ώρες έτσι. Κάποιοι απ' αυτούς έμειναν να περιμένουν την επόμενη μέρα που ανανεώσαμε το ραντεβού. Μεταξύ αυτών κι ένας που μου είχε αρέσει το ασπρόμαυρο εξώφυλλό του και με είχε εντυπωσιάσει ο τίτλος του: "A bucketful of minds". Της τον ζήτησα να τον πάρω μαζί μου στο σπίτι και για καλή μου τύχη δέχτηκε (μοιραζόμασταν την ίδια ιδιοτροπία να μη δανείζουμε δίσκους μας από φόβο μην τους κακομεταχειριστούν, αλλά μεταξύ μας κάναμε εξαίρεση).
Το βράδυ στο σπίτι όταν οι γονείς μου αποσύρθηκαν για ύπνο, έβαλα τ' ακουστικά κι έκατσα να τον ακούσω. Επρόκειτο για συλλογή από κομμάτια διαφόρων καλλιτεχνών. Με το που η βελόνα διάβασε το πρώτο τραγούδι, έμεινα μαγεμένη. Το άκουσα ξανά και ξανά, πάλι και πάλι. Για να μην τα πολυλογώ, δεν άκουσα τον υπόλοιπο δίσκο παρά μόνο δειγματοληπτικά. Αλλά τίποτε άλλο δεν κατάφερε να με εντυπωσιάσει τόσο όσο εκείνο το τραγούδι. Μπορεί να ήταν η στιγμή, δεν ξέρω.
Αυτές τις μέρες το θυμήθηκα, αναζήτησα το δίσκο στο διαδίκτυο, δεν τον βρήκα πουθενά (είναι και οι γνώσεις μου περιορισμένες στο ψάξιμο...). Βρήκα όμως το τραγούδι, αλλά σε μια αρκετά χαμηλότερη ποιοτικά ενορχήστρωση. Ακούστε το!
Το βράδυ στο σπίτι όταν οι γονείς μου αποσύρθηκαν για ύπνο, έβαλα τ' ακουστικά κι έκατσα να τον ακούσω. Επρόκειτο για συλλογή από κομμάτια διαφόρων καλλιτεχνών. Με το που η βελόνα διάβασε το πρώτο τραγούδι, έμεινα μαγεμένη. Το άκουσα ξανά και ξανά, πάλι και πάλι. Για να μην τα πολυλογώ, δεν άκουσα τον υπόλοιπο δίσκο παρά μόνο δειγματοληπτικά. Αλλά τίποτε άλλο δεν κατάφερε να με εντυπωσιάσει τόσο όσο εκείνο το τραγούδι. Μπορεί να ήταν η στιγμή, δεν ξέρω.
Αυτές τις μέρες το θυμήθηκα, αναζήτησα το δίσκο στο διαδίκτυο, δεν τον βρήκα πουθενά (είναι και οι γνώσεις μου περιορισμένες στο ψάξιμο...). Βρήκα όμως το τραγούδι, αλλά σε μια αρκετά χαμηλότερη ποιοτικά ενορχήστρωση. Ακούστε το!
Gypsy Rider
Crank her over once again
Put your face into the wind
Find another road where you've never been
Sing that 2-wheeled melody
The highway symphony
You know she'll never understand.
Gypsy Rider sing
Your 2-wheeled symphony
You know there's nothing to explain
She should have known by now
You're just a vagabond
You may never pass this way again.
All the writings on the wall
The paper all must fall
You're only as good as your word remains
You can take it out if you
Decide to follow through
Just take what you earn and leave what remains.
Put your face into the wind
Find another road where you've never been
Sing that 2-wheeled melody
The highway symphony
You know she'll never understand.
Gypsy Rider sing
Your 2-wheeled symphony
You know there's nothing to explain
She should have known by now
You're just a vagabond
You may never pass this way again.
All the writings on the wall
The paper all must fall
You're only as good as your word remains
You can take it out if you
Decide to follow through
Just take what you earn and leave what remains.
Το τραγούδι είναι δημιουργία του Gene Clark των The Byrds και περιλαμβάνεται στα άλμπουμς Gypsy Angel (2001, συλλογή πρώην ακυκλοφόρητου υλικού) και So Rebellious a Lover (1987, με την Carla Olson).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου